Chwalen Jězus Chryst, lube sotry a bratřa w Chrystusu!

Wěmy poprawom scyła, čehodla 8. septembra na Marije naroda do Róžanta putnikujemy? Njeby swjedźeń Marije donjebjezwzaća 15. Žnjenca skerje wažniši był? Pola južnych Słowjanow rěka dźě tež Velika Gospa – Wulka knjeni, a dźensa je jenož Małeje knjenje. A wosrjedź žnjow njebě nihdy čas za putnikowanje.

Ale njech je kaž chce. Wšak njeje tež rozsudne, hač móže so naš mały Róžant měrić z druhimi hnadownymi městnami kaž z Częstochowu, Lourdesom abo lětsa stolětnej Fatimu. Mać Boža je wšudźe samsna. Wažne je, zo je nam bliska a my jej.

Prjedy hač je swjaty wótc Franciskus před dnjemi do Kolumbiskeje wotlećał, je so hišće z wosebitym poselstwom na Polakow wobroćił namakawši rjane słowa za mać Božu Częstochowsku.

Před 300 lětami bu tamniše swjećo čorneje madony z bamžowskimaj krónomaj počesćene. Čehodla? Po 30lětnej wójnje (1618–1648) běchu so šwedske a druhe wójnu zwučene wójska do hišće w dalokej měrje katólskeje Pólskeje walili a bórze cyły kraj kaž z lijeńcu potepili.

Jenož klóšterska twjerdźizna Jasna Góra w Częstochowje wusahowaše hišće kaž poslednja kupa z wulkeho morja. Małej skupinje ryćerjow a w klóštrje wućek pytacych ćěkancow so poradźi, nawal Šwedow wotwobarać.

Prior Klemens Kordecki (1603–1673) bě wojowarjow z eucharistiskimi procesijónami přeco zaso pozbudźał a posylnjał. Skónčnje před hodami Šwedojo njewuspěšni wotćahnychu.

Tale powěsć roznjese so runja wohenjej po wšej wokolinje a bórze cyły kraj nawal Šwedow wotčasy. Pólska bě zaso swobodna a katólsku wěru wobchowała. Dobyće připisa so posrědnistwu maćerje Božeje. Kral Jan II Kaziměr Waza (1609–1672) wozjewi w lěće 1656 mać Božu za kralownu Pólskeje. Bamž Clemens XI. (1700–1721) zawjedźe wosebity swjedźeń Maćerje Božeje Częstochowskeje 26. awgusta, štož je w Pólskej wulki swjaty dźeń.

K tutomu dnjej je bamž Franciskus swoje poselstwo pósłał, w kotrymž praji: „Je derje, měć kralownu za mać a patrónku, ale je hišće rjeńšo wědźeć, zo maš maćer za kralownu“.

Poćahujo so na mjezwočo čorneje madony, kotraž ma na licu tři šmary po zwonječesćenju přez rubježnikow, praji bamž dale: „Tole zwuraznja, zo njeje Marija zdalena kralowna na trónje, ale mać, kotraž syna wobjima a z tym nas wšitkich, swoje dźěći. Wona je wěrna mać, kotraž ćerpi, dokelž sej ćěsnosće našeho žiwjenja k wutrobje bjerje. Wona je mać, kiž je nam bliska a nas ženje z wočow njezhubi; je něžna mać, kotraž nas wšědny dźeń za ruku dźerži“.

Na Marije naroda so nad tym zamyslmy. Wšak smy so wšitcy a kóždy z jedneje maćerje narodźili. Snadź je trjeba, zo so dopomnimy, hdy a hdźe smy so raz wědomje wot swojeje maćerje za ruku wzaći začuli. Je to snadź było k prěnjej swjatej spowědźi abo k prěnjemu swjatemu woprawjenju?

Jedyn mnich powědaše tole: Jako bě mi štyri abo pjeć lět, wza mje raz mać sobu do cyrkwje. Cyrkej bě cyle prózdna. Ale přituleny k maćeri začuwach, zo z někim rěči. Zbóžny tón, kiž je w zažnym dźěćatstwje widźał nana a mać so modlić. Snadź tež raz samotnje, skradźu, znazdala.

Jónu dyrbi so kóždemu suk torhnyć, zo k žiwej wosobinskej wěrje přińdźe. To je wažne za ministrantow a ministrantki, kotrež k wołtarjej słuža. To budźe tež rozsudne za holcy, kotrež jako družka postawu maćerje Božeje sem do Róžanta njesu. To móže so tej abo tamnej zeńć kaž Symanej Cyrenskemu, kotryž je najprjedy nućeny ale potom tola rady Jězusej pomhał křiž njesć (Mk 15,21).

Kak bamž praji: Mać Boža nas za ruku bjerje. Dajmy so wot njeje za ruku wzać. Druhdy móžemy tež my někomu swoju pomocnu ruku skićić. Spytajmy to a njewuńdźemy při tym prózdni, ale častodosć hnući a wobohaćeni.

Myslu sej, zo su to putnicy z Waršawy do Częstochowy abo z Chrósćic do Krupki a zaso wróćo wjace króć nazhonili. A tež dźensa njewróći so nichtó zludany wottud, kotryž je swoju wutrobu Bohu a jeho maćeri wotewrił.

Naležnosćow mamy wjele. Wot něšto časa swjeći so kóždu sobotu rano we wosmich tu w Róžeńće Boža mša za naš lud a kraj. Móžeš to wušo a šěršo widźeć. Kajki je lud a kraj? Zawěrno dosć naměšany, serbski a němski, ewangelski, katólski, wěriwy, liwki abo kajki hišće?

Bórze budu wulke wólby. Što a koho wolimy?. Přičinow je dosć, zo so zamyslimy, rozmyslujemy, rozmołwjamy a za prawymi rozsudami pytamy.

Kóždy smy čłon Cyrkwje, ale tež stata a towaršnosće. Někotrym je wjetše brěmjo napołožene, hač w cyrkwi abo staće. Njewostajmy jich samych, podpěrajmy so z paćerjom, z rozmołwu, radu. Swjaty wótc je ponižny dosć, zo přeco wo naš paćer prosy. Wotpowědujmy jeho přeću. Amen.

GW