Hdyž hladamy telewiziju, mjerzamy so často, zo je rjany film přetorhnjeny z reklamu. Wona wabi, a pozbudźuje twoje žadosće – budźi twoju požadosć to a tamne wobsedźeć chcyć. Maš skónčnje tajke začuće, zo hdyž sej tutu wěc kupiš, to budźeš dołho spokojom a zbožowny. Je tomu tak? Zawěsće nic.

Snano sej potom powšitkowne prašeš: Što sej ja w žiwjenju žadam, što ma za mnje hódnotu? Što pytam za swoje žiwjenje, do kotreho směra moje žiwjenje běži?
Abo, cyle jednore prašenje: Što je mój najwjetši pokład – što je to, štož bych wobsedźeć chcył?

Dorosćeny by snano dobre dźěło a pjenjezy chcył; a někotři z nich spytaja z móžnymi srědkami swoju starobu womłodźić. Rentnar chce strowotu a swój měr. Młodostny woptawa alkohol a cigarety, wuspyta awta, modu a hudźbu, chce připóznaće a wuspěch. Někotři činja wulke jězby po swěće, druzy inwestuja do swojeje chěžki, do swojeho hobbyja.

Jedna wěc pak je za wšěch samsna: My wšitcy so žedźimy za zbožom. Žadanje za zbožom je Bóh hłuboko zapisał do wutroby kóždeho čłowjeka. Najlěpje, jeli by to było tajke zbožo, kotrež so ženje njekónči.

Často pak – kaž slepi – pytamy zbožo něhdźe druhdźe: To rěka w tym, štož nas womłodźa, wobohaća, abo derje žiwi. A potom, lěta dołho žadajo, docpějemy skónčnje swój "pokład", skónčnje to wobsedźimy.

Po wěstym času pak přińdźe přesłapjenje. Čehodla? Dyrbi přińć, dokelž čłowjek je stworjeny na wěčnosć, jeho duša budźe přeco njespokojom: Čłowjek njespokoji so mjenujcy z matarjelnym, ani z duchowym, samo ani ze zemskej lubosću.

Hladajmy, što namjetuje nam dźensa Jězus Chrystus (Mt 13,44-52). Wón praji, zo so wšě naše zemske žadosće spjelnja, spokoja, jeli pytamy za wěstym pokładom (Mt 13,44). Tón pokład rěka NJEBJESKE KRALESTWO – to rěka pokład Božeje wučby, modlitwy, Jězusowych žiwjenskich wašnjow, a skónčnje Njebjesa. Abo njewěriš snano do toho? Su to rjane słowa – snano prajiš – kotrež z praktiskim žiwjenjom nimaja wjele činić.

We dźensnišim přirunanju z ewangelija – čłowjek, kiž namaka tón pokład – předa woprawdźe wšo, štož ma – swój dom, skót, pola, swoju drastu. Hišće wjac – wón předa to spěšnje, najskerje za nisku płaćiznu, a nima hišće wěstoty, hač poradźi so jemu wone polo kupić (Mt 13,44).

Jeli tak předa – woznamjenja to, zo je tónle pokład wjace hódny, hač wšo jeho wobsydstwo. Woznamjenja, zo je tute materjelne NIČO w přirunanju z pokładom Njebjeskeho Kralestwa.

Widźimy wěsty radikalizm w tutym přirunanju. Jězus nježada sej pak něšto njemóžne. Jězus wě, kak lochko zaběramy so z mnohimi wěcami, kiž njesu wažne, a kiž nas myla, kotrež pak do rowa sobu njewozmjemy. Za wěčne wěcy, za njewučerpajomnu Božu mudrosć, je nam druhdy ćežko nadeńć tři mjenšiny za rańši paćer!

Zakładne wuměnjenje – zo tónle pokład wobsedźiš – je, zo dowidźiš: Wužitne je, hdyž za tónle pokład něšto ze sebje dam. Jeli mjenujcy budźeš Bože wěcy jeno w perspektiwje zwučenosće a tradicije widźeć, njepóznaješ, zo je Njebjeske Kralestwo woprawdźity pokład. Snano mamy tohodla dźensa telko liwkich abo njedźelskich katólikow, kiž na př. praja: Ja wěrju, ale njepraktikuju, to rěka nic kóždu njedźelu. Abo: Wěrju, ale to, štož je za mnje wužitne. Tući wěriwi njejsu wšu prawdu póznali. Něchtó je jim powědał, zo tajki pokład wěčneho žiwjenja drje eksistuje, ale njeje wěste, hač je to wěrno, tohodla móžeš so tak wonkownje zawěsćić a druhdy so we cyrkwi pokazać.

To, štož nas wot Božeho pokłada wotwjedźe, je najprjedy wobsedźenje a wužiwanje. Čim bóle hromadźiš a sej zawěsćuješ, ćim bóle widźiš potom, kak je wšo kničomne. Wosebje w smjertnej hodźinje wotedaš wšo darmotnje. Předstaj sej raz swoju situaciju: Stejiš před Božim tribunalom a budźeš wohańbjeny, zo njesy na př. za Bohom tak žadał, kaž za kołbasu, modisku frizuru abo disco. Zo sy radšo w łožu ležał hač Kemši šoł.

Młody Salomo dósta wot Boha poskitk: Proš, što mam ći dać! (1 Kral 3,5). Hm! – tajke něšto, kaž prěća pola złoteje rybki. Salomo njeprosy pak wo bohatstwa, njeprosy wo strowotu a dołhe žiwjenje. Ně. Wón prosy wo Božu mudrosć. Jahwe jemu wotmołwi: Dokelž sy runje tutu próstwu wuprajił, a njejsy žadał za dołhim žiwjenjom, ani za bohastwom,hlej, tohodla chcu ći próstwu spjelnić. Hlej, dam ći tajku mudrosć a rozumnosć, kajkuž njeje před tobu nichtó měł a tež po tebi nichtó njezměje (1 Kral 3,11-12).

Bratře, sotra, hladaj, kak šćědriwy je Bóh! Prašej so, što je twój pokład. Prašej so, wo čo by ty dźensa prosył, zo by Wón ći to darił? Amen.

TAD