Wobkedźbujo běh stawiznow a swěta, widźo wjele namocy, potłóčowanja a njesprawnosće pola knježićelow, prašamy so: Hdźe je Chrystus kral? Njeje Wón Knježićel nad swětnišćom a časom, njeje Knjez wšeho swěta? Ćežko je to zrozumić a nańć na to wotmołwu. Wěmy tola, zo naš wšehomócny Bóh sej čłowjesku swobodu hlada abo česći, a tež w swojej předwidźitosći a ke kubłanju ludźi zło w swěće dopušći a wšo naposledk k dobremu wjedźe.

Jězus je jónu swojim japoštołam prajił, zo mócnarjo tuteho swěta swoju móc často znjewužiwaja a swoje knjejstwo zdźěla rozwólnje a njesprawnje wukonjeja (Mk 10,42). Tohodla powuči Knjez swojich wučomnikow prajo: Pola was pak to njesmě tak być, najwjetši mjez wami njech je najmjeńši, a nawjedowacy njech je waš słužownik (Mk 10,43-44). Na tym je něšto rjane: Chrystus je Knježićel a zdobom – Słužownik. Tute nastajenje poruča tež kóždemu wukřćenemu. To woznamjenja, zo najwjetši njech so stanje z małym, a zo ći, kotřiž wukonjeja nawjedowace zastojnstwo, swoje nadawki jako słužbu zrozumja a tež tak wukonjeja.

Na prašenje młodostneho: Sće wy jako duchowny něšto kmańše?, wotmołwich: Při Božej mši haj, a tež potom, jeli swjate sakramenty wudźělam, dokelž Chrystusa w Jeho skutkowanju a wosobje prezentuju. Sym pak zdobom přeco k słužbje wosadnym powołany.

Čim wjetše je zastojnstwo a jeho dostojnosć, ćim wjetša je zamołwitosć před Bohom a ludźimi. Nic česćelakomnosć a egoistiske prócowanje wo móc dyrbi w srjedźišću zajimow być, ale to přiwobroćenje k blišemu. Štóž takle mysli a čini, ma w swojej wutrobje swobodu, a je woprawdźity zemjanski kral, byrnjež je w swěće na kromu wotstorčeny.

Tomu so lochce rěči, by něchtó znapřećiwił. Tola Chrystus je nam přikład, a Wón je swoje słowa z wysokim narokom spjelnił, je so za nas zwoprował. Wón bě sam prěni, kotryž je to zwoprawdźił, štož wot druhich sej žada. Hdyž rjekny: Chceš-li knježić, maš słužić, so Wón woprawdźe wopokaza jako prěni wšitkich słužownikow.

Jeli so prašamy, kotry bě wjeršk Jězusoweho skutkowanja? Njeje to snano swjatočny zaćah do Jerusalema? Tam su Jemu ludźo přiwyskali a Jeho jako krala česćili. Zahorjeni přiwisnicy Jězusa wočakowachu wot Njeho, zo Wón kaž druzy kralojo swoje knjejstwo nastupi. Dyrbješe mócny knjejstwo nastupić a Rómskich wobsadnikow wućěrić a potom jako kral Židow knježić. Ně! Wjeršk skutkowanja Jězusa namakamy na křižu. Kak bjezmócny Wón tam wisa, kak so ponižnje zwjazać a zkřižować da wot tych, kotřiž Jeho njezrozumliwje hidźachu. Jězus by móhł we wokomiku křižowanja wšitkich tutych hidźerjow pochłostać a so wuswobodźić, ale Wón to njeje činił. Jeho njewobpřimliwa lubosć bě sylniša. Haj, zwonkownje běše Knjez bjezmócny, samo jeho njepřećeljo Jeho zacpěwachu a měnjachu, zo je nětko poraženy a na kóncu. We woprawdźitosći započnje pak so na křižu triumf jeho miłosćiweje lubosće, přez kotruž předoby Wón kóždyžkuli hrěch, zło a smjerć.

Su křesćenjo, kotřiž so wšědnje hórša a mórkotaja. K tomu su najwšelakoriše přićiny, ale něšto je wěste, zo často ći mórkotaći swój křiž prawje njesć nochcedźa. Křesćanstwo bjez křiža je pak łža a iluzija.

Jedyn z mordarjow na křižu rjekny: Mysli na mnje, hdyž do Twojeho raja přińdźeš (Lk 23,42). Tu wuzna želnosćiwy złóstnik, zo je Jězus woprawdźity kral. Nadpis na křižu njeje jenož zwonkowny připis abo samo zacpěwanje. Tute INRI wupraji, zo je Jězus woprawdźe jenički kral Židow a wšeho swěta. Jeho kralowstwo traje wěčnje a ženje njezahinje.

Chrystus zwosta Kral tež potom, hdyž na křižu mrěješe. Móc Jeho lubosće předoby złósć swěta a djaboła. Nic pak smjerć, ale žiwjenje ma posledne słowo. Amen, ja ći praju. Hišće dźensa budźeš ze mnu w paradizu (Lk 23,43) – tute slubjenje płaći tež nam, tež my budźemy z Chrystusom w paradizu, hdyž do Njeho wěrimy, Bože kaznje dźeržimy a Jeho lubosć přiwzamy.

Přiwobroćmy so potajkim zaso, połni nadźije, našemu skřižowanemu Knjezej Jězusej. Wón je tón Kral, kotremuž směmy so bližić, kotryž nas woła. W hnadźe Ducha Swjateho ćehnje Wón nas k swojej najzbóžnišej wutrobje. Jenož, hdy budźemy w mjezsobnej lubosći słužić, z prawom dźěći Bože rěkamy a smy dźědźićeljo njebjeskeho kralestwa. Stanjemy so hódni raja a nichtó njemóže to nam hižo zadźěłać. Tam čakaja na nas jandźeljo a swjeći. Tam njech nam naša njebjeska mać Marija swojeho Syna pokaza – Krala wšěch kralow, kotrehož kralowstwo nima kónca. Amen.

TAD