Marija widźeše wšudźe skutkowanje Bože

Lubi čitarjo SPDE, w Ewangeliju po Mateju je jedyn tekst, kotryž přirunuje Jězusowych wučomnikow ze zaswěćenej swěcu, stejacej na swěčniku, a nic pod sudobjom (Mt 5,14-15). Takle chce Jězus Chrystus rjec, zo maja jeho wučomnicy z přikładom za druhich ludźi być (Mt 5,16).

Něšto podobneho by so móhło wo dźensnišim wysokim swjedźenju prajić.

Donjebjeswzaće swjateje Marije ma tež wjele zhromadneho ze zaswěćenej swěcu, stejacej na swěčniku. Marija je kaž zaswěćena swěca, a njebjesa su kaž jedyn wulki swěčnik, kotrehož dla je mać Boža wšitkim ludźom „widźomna”, to rěka, wona móže wot wšitkich ludźi sćěhowana być, a to w mnohich žiwjenskich situacijach.

Wo jednej tajkej situaciji smy w dźensnišim ewangeliju čitali (Lk 1,39-56). Wón powěda wo wopyće pola swjateje Hilžbjety. Tutón wopyt je so z postrowom swjateje Marije započał. Wona zastupi do domu Zachariasa a postrowi Hilžbjetu (Lk 1,40). Na čož Hilžbjeta wotmołwi z jara krasnymi słowami: Žohnowana sy ty mjez žónskimi, a žohnowany je płód twojeho žiwota (Lk 1,42b).

Po tutych słowach – logisce myslo – móhł so wot swjateje Marije dźak wočakować. A tutón dźak by dyrbjał na Hilžbjetu wusměrjeny być.

To pak tak njebě. Marija je so dźakowała, nic pak Hilžbjeće, ale Bohu Knjezej: Wuchwaluje moja duša Knjeza, a mój duch raduje so w Bohu, mojim Zbóžniku (Lk 1,46-47).

Na prěni pohlad klinči to spodźiwnje a kompromituje swjatu Mariju, wosebje jeje přistojnosć.

To wšak je jenož na prěni pohlad. Dokelž wozjawnja tuta situacija wulku wěru maćerje Božeje, kotrejež dla widźeše wona wšudźe skutkowanje Božeje hnady, samo w tajkich cyle prostych situacijach wšědneho žiwjenja, kaž wopyt jedneje přiwuzneje.

Njech je to w našim žiwjenju tež podobnje. Wšudźe póznawajmy kaž Marija Božu přitomnosć a jeho skutkowanje.

DJD