Dźensa słyšimy, w ewangeliju – kaž so to husto dosć praji – hroženje Bože, potajkim nic dobre, ale tajke někak wohrožace poselstwo (Mt 13,24-43). Chrystus mjenujcy praji: Při skónčenju swěta pósćele Syn čłowjeka swojich jandźelow, a woni zwuběraja z jeho kralestwa wše pohórški a tych, kiž njeprawdu činja, a ćisnu jich do wohniweje pjecy. Tam budźe płač a křipjenje zubow (Mt 13,41-42). To rěka HELA!

Štó přińdźe do hele? – Adolf Hitler, Józef Stalin, Lenin? Snano, dokelž kóždy z nich ma na swojim konće někotre dźesatki miljonow čłowjeskich žiwjenjow. Zawěsće, nochcemy nětk někoho do hele posłać, ale mamy wěrić zo wona eksituje.

Někotři moderni twjerdźa, zo hela je jenož pedagogiska wěc, tak chcyše Jězus tych liwkich posłucharjow trošku wubudźić a k lěpšemu žiwjenju zmotiwować. Druzy k tomu žortnje wotmołwjeja: Jeli hela njeje, tež njebjesa njejsu! Snano su tež slubjene njebjesa jenož Jězusowa pedagogija?

We mojej domiznje so praji: Hela je napjelnjena z dobrymi ludźmi – to rěka ludźimi, kiž wo sebi měnja, zo su porjadni a bjez blaka. Su to najskerje tajcy, kotřiž njedadźa sej ničo prajić, spokojni ze swojej dospołnosću a nabožnymi praktikami, a bjez hotowosće, swoju wutrobu kóždy dźeń změnić. Njejsu prosće zwólniwi k pokuće. Pobrachuje jim duch želnosće.

A što pak je dźensa? Smy hižo wšitcy tak dospołni? To sej njemyslu. Dźensa sej činimy ćežko z našej winu. Hdyž čłowjeka zraniš, to (nadźijomnje) hišće začuwaš. A kak je to před Bohom? Tu so wina často złahodźi a so njedospołnje připóznawa. Tohodla je druhdy naša nabožnosć mało žiwa a přeswědčaca.

W ewangeliju słyšimy prašenje: Knježe, njesy ty dobre symjo na swoju rolu wusył? Zwotkel je ta pjanka? Wón jim wotmołwi: Njepřećel je to načinił (Mt 13,27-28). Haj – djaboł je to načinił. Jako katólscy wěrimy, zo djaboł realnje eksistuje. Wěmy, zo zły jandźel spytuje čłowjeka k zmylkam, k złemu, k hrěchej. Čini to poprawom nic z namocu, ale často na rjane wašnje, zo mjez druhim swoju winu čłowjek nochce dowidźeć. A hdyž hižo čłowjek do hrěcha padnje, potom spyta satan – tón wótc łžow čłowjeka w mizerablnym stawje wostajić a jeho přeco bóle podnurić. So praji: Djaboł čaka na wokomik našeje mučnoty a njeskedźbnosće, na našu rozwólnosć, na našu hordosć a skuposć. A potom wón čłowjeka nadpadnje, ale jenož lochce, skedźbliwje, do wucha šeptajo. Satan njeje wobraz, njeje bajka, abo pedagogiska mysl, ale je kontretna, njewidźomna wosoba. Wón je tón, kiž hidźi Boha a zawidźi čłowjekej jeho wěčne zbožo.

Jedyn swjaty je napisał: Hdyž so křesćan z druhim wadźi, so djaboł smějkota. Hdyž krěsćan přestanje w Bibliji čitać, so djaboł směje. Hdyž přestanje so modlić, djaboł juska. Wón pak třepota, hdyž so modlimy. Budźće strózbni a njespiće (to rěka: modlće so) – praji japoštoł Pětr – přetož djaboł, waš přećiwnik, chodźi wokoło kaž rujaty law a hlada, koho by póžrěł (1Pětr 5,8).

Pjanka w ewangeliju mohła (Mt 13,26) dźensa wozmamjenjeć na př. našu liwkosć w nabožnym, abo tež naše njesměrne starosće wo materijelne wěcy. Hdyž so na př. jeno staramy wo swoju strowotu, derjeměće, rjanosć, wužiwanje, a wobsydstwo. Hdyž zabudźemy, za čo bychmy poprawom dyrbjeli žiwi być. Potom stej runje modlitwa a skónčnje cyła wěra mało zajimawej. Tak zhubi čłowjek puć k Bohu a do wěčnosće, do kotrejež je powołany.

Njerodź, hdyž je mała, hdyž njewidźiš hišće kłosy, je podobna žiće. Ćežko to jedne wot druheho rozeznawać, načiniš hewak pšeńcy škodu. To jedne a druhe dyrbi hromadźe rosć. Podobnje rosće we Cyrkwi dobre a złe. Tohodla Knjez dowoli dobremu a złemu rosć, ale do bróžni přińdźe jenož pšeńca.

Lubi bratřa a sotry, dźensniše Bože słowo nima wjele z hroženjom činić. Nawopak: To je derje měnjene napominanje. Jězus napomina před poslednej bjezbóžnej konsekwencu. Tuta konsekwenca leži pak w swobodźe čłowjeka. Čłowjek sej ju za wěčnosć móže zwolić, jeli hač na posledk zwostanje w swojim egoizmje, jeli njeda so přeprosyć k nakazanju, přeprosyć ke krućišej wěrje a lubosći.

Chcemy z cyłeje wutroby a z cyłeje duše Boha lubować a Jemu słužić. Wón pak njech spožča nam hłuboku nadźiju na wěčne žiwjenje pola njeho w njebjesach. Amen.

TAD