Njebojće so!

Lubi wěriwi, dowolće mi, zo započnu z małym tydźenskim přehladom najnowšich powěsćow. Wšelake powěsće maja krute městno w medijach, zo je lědma hišće wobkedźbujemy. Na mnoho suroweho smy so nimale hižo zwučili. Druhdy wšak tež najnowše podawki nastupajo wšelakich ewentow kaž europskich mišterstwow w kopańcy prosće přesłyšimy.

Nowina rozprawja wo dźěćacej a młodźinskej wjesce w ameriskim Nebraska, kotruž je duchowny w lěće 1917 ze štyrjomi młodymi pachowami a 90 požćenymi dolarami za potrěbnych a bitych młodostnych natwarił. Jeho skutk je hač do dźensnišeho k jednomu z najwažnišich předewzaćow pomocy młodostnym, kiž su bjez perspektiwy žiwi, rozrostł. Přeco zaso je tutón duchowny represalije a straty dožiwić dyrbjał, kotrež su jemu tež mjez druhim jeho młodostni načinili.

Nic cyle při wědomju? Duchowny měješe šansu, w swojich farskich a misijónskich chěžach měrnje, bjezstrašnje žiwy być. Město toho rozsudźi pak so za njeměr a wužadanja. Ludźo ze skerje mjenje idejalistiskim nastajenjom maja tajkich ludźi za nic cyle při wědomju. Jeli z nimi lěpje měniš abo so samo za nich horiš, přińdźeš snano na ideju, zo móhli tući ludźo tajke něšto być kaž moderni swjeći. Móže wězo być. Chcu pak spytać, so z tutym přikładom trochu strózbnišo tajkim skutkam bližić.

Tajcy ludźo, kaž w runje mjenowanym přikładźe, maja poselstwo Jězusa, kiž smy dźensa słyšeli (Mt 10,26-33), za jara chutne a su z toho sčinili swójske žiwjenske moto. Wozjewja na třěchach, rěča wo tym na městnach, hdźež so pohibuja, často w chětro strašnych situacijach. Jednorje so tajcy ludźo nimaja ze swojim swědčenjom, za to njetrjebaš wjele fantazije.

Dźensniše sćenje woła ludźi ze zažnych wosadow k njepowalnemu swědčenju za Jězusa a jeho poselstwo. Jako dobre přikłady za křesćanow mjenuja so japoštoljo. Tež dźensa su tute słowa hišće program, dokelž dźě po stopach japoštołow wšitcy ći du, kotřiž so ke Chrystusej wuznawaja. Ale hdyž so to tak intensiwnje w sćenjach jewi, potom njeje swědčenje bjeze wšeho tak jednore.Trójcy słyšimy: Njebojće so! (Mt 10,26.28.31). A směmy sej wěsći być: K strachoćiwosći su měli přićinu! Za čas Mateja započachu so runje prěnje přesćěhowanja křćesćanow. Křesćan być, rěkaše tehdy tak wjele kaž być rewolucijonar abo njepřećel stata. Prjedy hač křesćanstwo formu institucije dósta, kaž to dźensa znajemy, dyrbjachu hišće raz 300 lět zańć.

Dźensa, kaž wěmy, njeje wohroženje křesćanskeho žiwjenja wjac tak masiwne. Staja so nam pak tohodla hišće do puća. Na přikład pytnjemy to z tym, zo je mnohim wšojedne abo je mało zajima, štož nastupa prašenja žiwjenja a z tym prašenja za Bohom. Štož bych sej přał na tutym městnje, zo za wjace prašenjemi pytamy. Tak móhli ludźo, kotřiž našu wěru njeznaja, zajim křesćanow za wěrnym žiwjenjom bóle wobkedźbować, hač so to často dźensa w zjawnosći jewi.

Zjeć da so naša wokomikna situacija snano takle: Štož wčera hišće strach za wěru bě, njeje dźensa wjac předstajomne. Štož je dźensa problem, snano jutře hižo cyle hinak wupada. Abo skrótka prajene: Što wabi hišće, poskitkam, kaž je Jězus nam skića, sćěhować?

Wotmołwu smy dźensa słyšeli: Je to haj Boha ke wšej stwórbje a tež nam. Štóž je žiwy z nadźije a wěry do poselstwa, wě, zo je wot Boha přiwzaty. Wón z wěstosću ničo njepřewidźi, a byrnjež je někajki dobry skutk hišće tak mały – tohodla tež přirunanje wo mało wobkedźbowanych wróblach (Mt 10,29).

Jězus da nam sam přez japoštołow wědźeć: Kóždeho, kiž so před ludźimi ke mni wuznaje, toho tež ja wuznaju před swojim Wótcom, kiž je w njebjesach (Mt 10,32).

Dožiwimy pak přeco zaso, kaž tehdy prěni křesćenjo, tak tež my dźensa jara často: Přilubjenje Boha k nam ludźom njeda so přeco začuwać. Časy, hdyž Boha ani kuska njezačuwamy, słušeja k najćešim nazhonjenjam w naslědnistwje Chrystusa. W tajkich momentach je derje, zo móžemy so na zhromadnosć powołać, kotraž zrozumi a tež njese. A tohodla smy Cyrkej.

Jako křesćenjo we wosadach njejsmy jenož přeprošeni k zhromadnosći, ale měli sami tež přeprosyć, měli wotewrjene durje měć za tych, kotrychž hišće zwonka widźimy. K tomu přeju nam wšěm zmužitosć, wotewrjenosć a kreatiwnosć.

GN