Modlitwa – naša hora překrasnjenja

Luby čitarjo SPDE, w dźensnišim ewangeliju so powěda wo překrasnjenju Jězusa Chrystusa. To je jedna podawizna połna symboliki.

Najprjedy zwuraznja wona, zo njeje Syn Boži, stawajo so čłowjek, swoju bójsku naturu zhubił. Wón je ju jenož zakrył. A to na wěsty čas.

W tutej podawiznje njeńdźe pak jeničce wo to. Wona płaći tež za nas wšitkich, wosebje na dwejomaj polomaj.

Sprěnja, na duchowno-praktiskim polu.

Jelizo chcemy zrozumić wo čo so tule jedna, by rjenje było so na rjanu symboliku hory w Swjatym Pismje dopomnić.

Tam so wjele wo horach powěda, na přikład, myslće na horu Ararat, na kotrejž archa Noacha po lijeńcy zasta (Gen 8,4), abo na horu Sinai, hdźež dósta Mójzes dźesać Božich kaznjow (Eks 19,3).

Tute naličenje bychmy móhli wězo hišće dale wjesć, za nas pak budźe dosahać, hdyž so hišće na dwě horje dopomnimy, mjenujcy na horu, kotraž steji na spočatku Biblije kaž tež na horu, na jeje kóncu.

Ta prěnja je ta hora Paradiza. Wězo same Swjate Pismo to njepraji, ale po měnjenju wěsteje tradicije bu paradiziska zahroda na horje nasadźana (Gen 2,8-9). Tohodla so tež přirunuje wućěrjenje prěnjeho čłowjeka z Edenskeje zahrody z jeho padom z wysokeje hory do doła.

Jeli pak dźe wo tutu poslednju biblisku horu, to je to hora Zion, na kotrejž steji sławne město Jerusalem a wo kotrejž čitamy na kóncu poslednjeje knihi Swjateho Pisma w Apokalypse, spisaneje wot swjateho Jana (21,1). Na tutej horje budźeja jónu wšitcy wumóženi bydlić.

Potajkim, na spočatku Biblije steji ideja padnjenja čłowjeka z hory hrěcha dla, a na jeje kóncu mamy mysličku pozběhnjenja wumóženych na horu Zion. Tute přikłady pokazuja kak wažne je wuznam hory w bibliskej duchownej geografiji.

A što rěka to wšitko za nas?

Jedna cyle jednora myslička. Kóždy z nas by dyrbjał we swojim žiwjenju wěstu horu měć, na kotruž by móhł wšědnje postupić. A tuta hora, to je zarjadowany čas za modlitwu. Naša modlitwa je kaž postupjenje na horu.

A znamjo toho, zo smy při našej modlitwje na horje byli, je překrasnjenje našeho myslenja, kotrehož dla započinamy naše wšědne žiwjenje z Božimi měridkami měrić.

Jelizo směm, tu cyle jednory bibliski přikład. Jónu sym hižo tutón přikład wužiwał druhich zaměrow dla, ale jeho symboliski woznam je wobšěrniši. Tohodla so wón tež k tutej temje hodźi. To je jedna podawizna wo kralu Dawidźe, přećiwo kotremuž so jeho syn Absalom pozběhny a zběžk organizowaše, chcyjo sam być kral (2 Sam 15,1-12).

W tutym padźe dyrbješe Dawid z Jerusalema ćěkać (2 Sam 15,13-16). Biblija wopisuje to jara dokładnje a praji, zo Dawid ćěkajo postupowaše na wěstu horu (2 Sam 15,30.32). Při tym postupowanju dožiwi wón dwě sćěhowacej situaciji.

Najprjedy bu wón wot jednoho čłowjeka z wudmami hanjeny (2 Sam 16,5-8), a potom dósta wot druheho poskitk pomocy (2 Sam 15,21).

Na jednu a na druhu situaciju reagowaše Dawid jako wěriwy čłowjek, wodaše hanjacemu (2 Sam 16,10) a pomoc poskićacemu wotmołwi, zo jeli Bóh chce, to budźe wón zaso samo bjez čłowjeskeje pomocy jako kral w Jerusalemje knježić (2 Sam 15,19.25-26).

Potajkim njebě postup krala Dawida na horu jenož jedna fiziska činitosć. To bě tež wěste jeho duchowne pozběhnjenje, kotrehož dla widźeše Dawid w tutych podawkach Bože wjedźenje. Njech je to w našim žiwjenju podobne.

Modlitwa, kotraž je wěsta forma duchowneho pozběhnjenja na horu, njech překrasni naš wid na našu wšědnosć, tak, zo widźimy w njej znamjenja Božeho skutkowanja, kaž tež zo zamóžemy mjez dobrym a złym rozeznawać a mudre praktiske rozsudki činić.

Nětko pak hišće k druhemu polu.

Tema swjata hora njeje jenož w Bibliji znaty. Wón je tež pola druhich ludow rozšěrjeny.

Na přikład jedne druhe mjeno za Japansku je kraj swjatych horow. A to tohodla, dokelž wjetšina tamnych swjatnicow a klóštrow su na horach abo zboka nich natwarjene.

To samsne płaći tež za tak mjenowane swjate zahrody. Wone su tohorunja w bliskosći jedneje hory. A to wšitko pokazuje, kak mnoho mamy my ludźo zhromadneho. Nas wjaza wjace hač dźěli.

Tohodla dyrbimy tež na tutym polu postupić na horu našeje modlitwy, zo to wšitko lěpje widźimy, štož mamy zhromadneho. A wuskutk toho budźe pokoj a měr mjez ludźimi na swěće.

DJD