Swjate Pismo 5. přezlětneje njedźele po Mt 5,13-16 rěči wo powołanju wučomnikow: Wy sće sól zemje, wy sće swětło swěta.

Jězus bjerje swoje přirunanja ze wšědneho žiwjenja, zo by rozjasnił, što Bóh wot swojich wěriwych wočakuje.

Tónle krótki wotrězk zdobom wupraja, kak wažne je, zo so šěrši kontekst Swjateho Pisma wobkedźbuje a Stary a Nowy Zakoń w zwisku widźi.

Štó je swětło swěta – my abo Jězus? W Jan 8,12 Jězus jasnje wo sebi praji: „Ja sym swětło swěta“. W židowstwje so Bóh, Israel, zakoń, templ a jednotliwi rabbinerojo jako swětło abo swěca swěta woznamjenjeja.

Ze swětom je wězo čłowjestwo měnjene, wosebje hdźež je w swojej bjezbóžnosći zaćěmnjene, ćmowe. Tež z wučomnikami njeje jenož misijónske dźěło japoštołow abo někajkeje powołaneje elity měnjene, ale wšitcy wěriwi a kóždy jednotliwje je narěčany.

Hižo mało zornjatkow čerstweje sele jědź wosłodźi. Z přewjele selu pak jědź přeseliš, zo njeje hižo k jědźi. Słaba, zestuchnjena sól pak je kničemu a so wotstroni.

Na čłowjeka přenjesene to rěka: Přirunanje wo seli a swětle sej tójšto wužada, ale tež wjele přicpěwa.

Jako wěriwi smy něchtó, tež hdyž je nas druhdy mało abo čujemy so cyle na sebje samoho pokazani.

Skónčnje dźě sami ze sebje njeskutkujemy, ale tón, kiž je sam hłowne a jeničke swětło swěta – Jězus Chrystus nas rozswětla, posylnja a přez nas skutkuje. Tuž so tež ze swojimi skutkami njechwalimy wukonjejo je k dobremu blišich a ke chwalbje Božej.

GW