Luby čitarjo SPDE, na prašenje Jězusa: Za koho maja mje ludźo? (Mt 16,13) móžeš wotmołwić, bjez toho zo će to někak zaběra. Tež Jězusa stara to mało: Wuslědki naprašowanjow z šěrokej masy, kiž je žiwa ze zwjeršnych začisćow, njejsu jemu měritko (Mt 16,14).

Hinak je to hižo pola druheho prašenja: Wy pak, za koho maće mje wy? (Mt 16,15). Tute prašenje měri so na tych, kotřiž su so za Jězusom na puć podali. A tute prašenje njemóža ći, na kotrychž so wono měri, jednorje wotstorčić. Wono žada za wuznaćom. Pětr wotmołwi jako rěčnik wšěch wučomnikow ze swojim messijaniskim wuznaćom (Mt 16,16). Pětr je chětro spěšny ze swojim „Haj“. Tola dyrbi nawuknyć, zo ma to „Haj“ často bolostne „Ně“ k wšemu tomu, štož Bohu so spřećiwja (Mt 16,23).

Wěmy, zo njeje Pětr w swojim naslědnistwje jenož rjane časy dožiwił. Hnydom w dalšim slědźe dźensnišeho ewangelija wotpokaza Pětr swoje „Haj“ k Jězusowemu puću na křiž (Mt 16,22). A tak stupi so přećiwo Bohu. Hakle sylzy, kotrež Pětr wuroni, jako Jězusa w jeho najhóršej chwili zaprěje (Mt 26,75), sčinja jeho „Haj“ k Bohu a jeho „Ně“ k swójskemu přećiwkej tak wěrnosćiweho, zo móže so stać ze skału Cyrkwje (Mt 16,18).    

Prašenje budź dowolene: Njedyrbjeli tež my někotryžkuli sylzu ronić, zo by naše „Haj“ k Bohu „Ně“ k wšemu tomu było, štož Bohu njeje wěrne?

Hakle před krótkim mějach rozmołwu z dobrym znatym wo tym, kak so jeho poćah partnerej pozhubi. Wón da mi zrozumić, zo chce wěrnosćiwy być. Wón pak hižo njemóžeše swojej mandźelskej zatajić, zo znaje někoho, wot kotrehož wjac lubosće nazhonja. Tu njedosaha jemu porokować, zo łama mandźelstwo a zo měł sakrament mandźelstwa wobchedźbować. Tola zwostanje wužadanje, zo „Haj“, kotrež sym partnerej před božim wołtarjom dał, tež wobsahuje „Ně“ ke wšemu tomu, štož mandźelstwo wohroža, štož Bóh nochce. Bóh pak tež nochce, zo so 35% wšěch cyrkwinsce woženjenych porow w prěnich 25 lětach dźěli.

W tutym nastupanju móže nam runje Pětr być z přikładom za poradźene křesćanske žiwjenje. Pozbudźuje nas, jemu w swědčenju za poselstwo Jězusa sćěhować, tež hdyž při tym zwrěšćimy a zmylki woramy.

Hdyž je nam Pětr z přikładom, potom to najprjedy raz rěka, zo dawa nam jeho swědčenje orientaciju. Tute so horić za Jězusa Chrystusa je wón z ćěłom a kreju přiwzał. Za tajkeho čłowjeka njepłaća hižo žane zwjeršne začisće wo Jězusu. Jeho fascinowaše, kak bě Jězus žiwy. A to je cyle swójske nazhonjenje, kiž móže kóždy jenož za sebje sam činić.

To pak woznamjenja, zo njemóžemy tutón dobry přikład prosće kopěrować. Jednanje křesćanow njemóže ženje kopija być, ale je stajnje swójske a jónkrótne. Ani bamž, wo kotrymž w katólskej wučbje prajimy, zo je naslědnik Pětra, njeje jeho wotbłyšć.

Lubi wěriwi, to ma sćěwki za nas.

1. sćěwk: Tak měła naša křesćanska zhromadnosć, kotruž we wěrywuznaću jako jednu Cyrkej mjenujemy, w swojej jednoće so we wulkej wšelakorosći zwuraznić. Nima so čorno-běła rysować, ale skerje pisana. Cyrkej tuž spytać přećiwki, kaž konserwatiwna-progresiwna, zastarska-moderna atd. stajnje přenjesć, hewak  zwrěšći.

2. sćěwk: Japoštoljo zrozumichu, zo bu Pětru wuznamjenjeny. Tola běchu pak ze wšelakimi darami, charizmami wuhotowani a tak k swójskemu swědčenju powołani. To rěka za nas křesćanow, zo njehladamy w Cyrkwi na někoho horje a snano hišće jako idola wuzběhujemy abo zo njehladamy na někoho wot horjeka, zo bychmy jeho wotpokazali. Ně, budźmy wěrna Cyrkej, hdźež druzy ludźo pytnu, zo smy bratrowsce zwjazani a podpěrujmy ju na tych městnach, hdźež stejimy.

3. sćěwk: W našim wobswěće, kiž je postajeny wot spěšneje komunikacije, smy přeco bóle konfrontowani z formami křesćankeho žiwjenja, kotrež njewotpowěduja na kóždy pad tomu, štož pod křesćanskim swědčenjom so zrozumi. Spěšnje so sudźi a znajemy tajke situacije: To su dźěleni, kiž su so znowa woženili, kotřiž snano nětko skónčnje w nowym žiwjenskim połoženju wědźa, što rěka być ze zbožownym křesćanom. To mamy wučerjow wěry, kotřiž pytaja na chětro swójskich pućach za prawdu. Tu płaći zasada, zo pytamy praweho Ducha, kiž wěje a wot kotrehož měli so wodźić dać. To měło na prěnim městnje stać. Hdyž nańdźemy při našim sćěhowanju Jězusa křesćanske sebjewědomje a nam to k tomu dopomha być samostatni, njeje nam to ćežko, wšelakorosć žiweho křesćanstwa wutrać. Wjele bóle nas to skerje wobohaća.

Tak, lubi wěriwi, stanje so, po mojim měnjenju, kóždy z nas mała skała, na kotrejž móže Cyrkej tež dale rosć. Amen.

GN