1. „Ale nańdźe Syn čłowjeka, hdyž přińdźe, wěru na zemi?“ (Lk 18,8b). Tak praša so sebje Jězus sam. Tute spodźiwne prašenje słyšimy na kóncu perikopy Lk 18,1-8, kotraž so wozjewja na 29. přezlětnej njedźeli (C). Přemyslujemy, hač je wono retoriske, abo je to profetija za Cyrkej w postmodernych časach? Što je wěra, abo hinak: Kajku wěru měni Jězus?

Japoštołam bu k wozjewjenju přepodata wěra, kotraž ma so w kóždej stawizniskej dobje znowa wopokazać (Mt 28,19-20). Njedosaha, zo my nam přepodatu wěru něhdźe składujemy a pisomne wuswědčenja tuteje wěry w knihach a archiwach zapróšić damy. Wěra je na jednym boku depositum, potajkim wobsah prawdow wot Boha zjewjenych, kotrež Cyrkej zachowa a přichodnym generacijam podawa (1 Kor 15,3-5). Na druhim boku je wona tež akt dowěry do wosoby Jězusa Chrystusa (Jan 14,1).

Wěra je potajkim ze žiwjenjom zwjazana. Mortwa wěra njeje žana wěra wjac (Jak 2,14-26). Jenož žiwa přeswědčenosć křesćanow ma wuraz a budźe ze žiwym swědčenjom w swěće, kotrež pyta wotmołwu na hłubše prašenja čłowječeho byća. Tež wěra, kotraž so sama zawěra, njeje swójskemu žadanju přiměrjena. Tohodla napomina japoštoł Pawoł swojeho wučomnika Timoteja w dźensnišim druhim čitanju, zo ma njeposrědnje słowo wěry wozjewjeć a za to zastupować (2 Tim 4,2). W tej měrje, kak so wěra dale dawa přez słowo wozjewjenja a přez wěryhódne žiwjenje, rosće tež tuta wosobinska wěra. Štóž druhim dari, tón je sam zamóže bohaće přiwzać.

2. Za Cyrkej njeje to poprawom luksus a tež žana wuznamna naležnosć, hdyž wona napomina, zo kóždy z jeje stawow, je powołany misijonować (Mt 10,8b). Misijon, kotryž wěru dale posrědkuje tym, kiž hišće njewěrja abo hižo wjace njewěrja, słuša k bytosći Cyrkwje.

Ma pak wěra w přichodźe dalše wobstaće? Tak prašamy so, dokelž widźimy stupacu ličbu tych, kotřiž so křesćanstwa a Cyrkwje zdaluja, wosebje w ryzy katólskich krajach. W tej situaciji měli sej wuwědomić: Wěrnosć wěry njemóže so wotstronić, samo hdyž so jara wjele ludźi wěry zdawa (Jan 6,60.66). Bóh zwostanje nawěčnje tón samsny, a Jeho wuchowanske słowo wumóženja, kotrež je so nam přez Chrystusa a japoštołow dóstało, dyrbi poprawom wšitkich ludźi docpěć.

W stawiznach Cyrkwje běchu stajnje přeco zaso časy rosta a krizy, časy reformy a moralneho spada. Na to hladajo, mamy tež my nadźiju, zo po času prózdneho materializma, zwjeršnosći a koncentracije na wosobinske zbožo a rjanosć, zaso přińdźe perijoda płódneho dušineho wobnjowjenja a nańdźenja prawdy, zo jeničce Chrystus móže napjelnić a wozbožić njespokojnu čłowječu wutrobu. Tomu ma tak mjenowana nowa ewangelizacija słužić – potajkim wozjewjanje Ewangelija z nowym wašnjom; wozjewjenje tež tym, kotrymž je wěra cuza abo kotřiž su so wot njeje wotwobroćili. Tónle nadawk rěka, zo so za Bože słowo zasadźamy, hač to něchtó słyšeć chce abo nic, direktnje a sćerpliwje powučeć (Jan 6,67-68).

3. Za nas samych nastanje z toho dwójny nadawk: Sprěnja, dyrbimy so sami wosobinsce w duchownym žiwjenju wobnowjeć, jeli chcemy runje druhim  wěru posrědkować. Zdobom mamy tež wěryhódnje žiwi być, a wuznawać z mocu to, wo čimž smy přeswědčeni. Hewak budu to snano lěpje činić přiwisnicy druhich konfesijow a nabožinow, štož by hańba nam była. Sól zemje a swětło swěta móžemy jenož potom być (Mt 5,13-16), jeli smy na žiwe, heroiske wašnje we wěrje a nadźiji a lubosći z Bohom zwjazani.

Prošmy přeco zaso swjatych japoštołow a ewangelistow wo jich zastupnistwo při rozšěrjenju wěry. Wołajmy tež Kralownu japoštołow. Jeje maćerna próstwa njech wuskutkuje žiwe wobnowjenje wěry a wupřestrěće Ewangelija w našej kónčinje. Jězus Chrystus njech nam wěru dale skruća (Lk 17,5), zo njewuhasnje, ale zo wšitkich docpěje, kotraž je wěsty puć k wěčnemu žiwjenju pola Boha.

TAD