Lubi wěriwi, w dźensnišim prěnim čitanju smy wo profeće Elijasu słyšeli (1Kral 17,17-24). To bě jedyn z najwjetšich profetow Stareho Zakonja. Wón běše w IX. lětstotku do našeho ličenja časa žiwy. To bě jara zajimawy wotrězk w stawiznach wuzwoleneho ludu.

We wonym času wěrjachu Israelića do Boha Jahwe, ale njebě to hišće wěra do Jahwe jako jeničkeho Boha (Eks 20,2-3). Tajka wěra nasta tróšku pozdźišo, mjenujcy w VI. lětstotku do Chrystusa (Jez 44,6-8).

W IX. lětstotku pak njewědźachu Židźa hišće, zo je jenož jedyn Bóh, tohodla wěrjachu woni tež do druhich bohow. Wosebje woblubowany bě bóh Baal. To bě Bóh dešća a płódnosće. A Jahwe, takle Židźa sej znajmjeńša na spočatku myslachu, běše zamołwity jenož za wójnu (Eks 15,3-6). Tohodla, hdyž bě wójna, prošeše wuzwoleny lud wo pomoc pola Jahwe (Sud 2,18), a hdyž knježeše měr, česćowaše lud přiboha Baala a prosyše pola njeho wo płódnosć role  a swójby (Sud 2,11-13).

W tajkich wobstejnosćach bě profet Elijas žiwy. A jeho hłowny žiwjenski nadawk wobsteješe w tym, zo by pokazał wuzwolenemu ludej, tak by móhło so rjec, „kulinariske“ kmanosće Boha Jahwe. Hinak prajene, profet Elijas dyrbješe Židam pokazać, zo je Bóh Jahwe tež za dešć a płódnosć zamołwity.

Kak je wón to činił? Na wšelakore wašnje. Jedne z nich bě sćěhowace. Profet Elijas předpowě třilětnu suchotu (1Kral 17,1). Tuta suchota wupřestrěwaše so nic jenož w Židowskim kraju ale tež w susodnych krajach, wosebje we wokolinje Sidona (1Kral 17,8-12). A wokolina Sidona „słušeše” bohu Baalej. We wonym času běše kóždy bóh za wěste teritorije a kónčiny zamołwity, to sej ludźo znajmjeńša myslachu (2Kral 5,17). Přez profeta Elijasa předpowědźena suchota dopokaza pak to nawopačne. Suchota njebě jenož w Israelu, za kotryž bě zamołwity Bóh Jahwe, wona knježeše tež w susodnych regijónach. Takle chcyše profet Elijas pokazać, zo njeje skutkowanje Jahwe wobmjezowane na wěsty teritorij. Jeho móc sahaše dale. Samo tam, hdźež česćowachu Baala – přiboha płódnosće a dešćika.

Ale to njebě hišće wšo. Dźensniše čitanje rěči nam wo zbudźenju mortweho syna wudoweje (1Kral 17,17-24), pola kotreješ bydleše profet Elijas tři lěta (1Kral 17,8-9). Takle pokazuje nam Swjate Pismo, zo nima Bóh Jahwe jenož „kulinariske“ kmanosće. Wón je tež Knjez nad žiwjenjom a smjerću (Dtn 32,39; Jez 45,7). A doskónčnje je to Jězus Chrystus ze swojim zmortwychstasnjenjom dopokazał (1Kor 15,1-58). Tole njech je za nas žórło nadźije, radosće a znutřkowneho pokoja.

DJD