Lubi wěriwi, w dźensnišim ewangeliju přikaza Jězus Chrystus swojim wučomnikam nikomu njepřeradźić, zo je wón Messias (Lk 9,21).
Na prěni pohlad klinči to spodźiwnje. Nawopak by dyrbjał so wón wo to starać, zo by wulka syła ludźi wo nim zhoniła. Logika Jězusa Chrystusa pak běše hinaša. Potajkim čehodla bě to tak?
Poměrnje prawa wotmołwa by była tuta.
Japoštoljo wědźachu, zo běše Jězus Chrystus Messias, ale njebě to hišće wšitko, štož mějachu woni wo nim wědźeć. Woni myslachu, zo je Jězus Chrystus politiski Messias, to rěka tajki Messias, kiž wuswobodźi Israelski lud wot romskeho mócnarstwa, kotrež wobknježi Židowski kraj wot lěta 63 do Chrystusa.
Wězo njeběše to prěnje cuze knjejstwo.
Do toho wobknježachu tutón kraj wšelake mócnarstwa kaž na přikład Asyriske (721), Babylonske (586) a Grjekske (333). Ale romske knjejstwo běše za Židow najwjetša hańba, dokelž tutych okupantow su woni sami přeprosyli.
Tohodla su tež najwjace z nimi wojowali (Japsk 5,36-37). W času prěnjeje wójny (66-73) zhubichu Židźa Jerusalemski templ, a w času druheje (132-135) – cyły swój kraj, kotryž dobychu zaso wróćo hakle w XX. lětstotku, a dokładnje w lěće 1948.
Mjenujcy tutych přičinow dla nochcyše Jězus Chrystus, zo bychu ludźo zhonili wo nim jako Messiasu. Wón njebě dźě hoberski Messias-krabat, ale tradacy Messias-wumóžnik. To pak móžachu japoštoljo hakle po jeho smjerći na křižu zhrozumić.
W dźensnišim ewangeliju smy tež wo tym słyšeli, kak je Jězus Chrystus swoje ćerpjenje předpowědźił (Lk 9,22).
Zaso so prašajmy: čehodla dyrbješe Messias ćerpjeć a wumrěć? Njebě to hinaše wumóženje móžne było? Chcyše Bóh Wótc čłowjestwo ze sobu wujednać jenož widźo krej swojeho Syna?
To su ćežke prašenja. A prawu wotmołwu dać njeje lochko.
Mi so samo zda, zo njeje to Jězus Chrystus sam wědźał, kajki změje kónc swojeho zemskeho žiwjenja. Znajmjeńsa wěsty čas. Za njeho běše to tež wulke potajnstwo, kotrež je wón jenož w běhu swojeho zemskeho byća dźeń a bóle zrozumił (Mk 1,38).
Na kóždy pad njeje sej Bóh Wótc ćerpjenje swojeho Syna žadał kaž jedyn psychisce chory. Wón je jenož wědźał, zo budźe to tak, ale njeje sej to přał.
Hinak prajene, tute myslički dopominaja nas na to, zo njemóžemy w našim žiwjenju wšo do prědka wědźeć a planować, přeco přińdu překwapjenki, a nic jenož pozitiwne.
Jelizo pak wšitko přiwoznjemy we wěrje, to budźe definitiwny wuslědk našeho žiiwjenja, kaž Jězusa Chrystusa, tež pozitiwny.
DJD