„Hdyž běchu dny jeju čisćenja po Mójzesowym Zakonju dopjelnjene, přinjeseštaj jeho do Jerusalema, zo byštaj jeho Knjezej předstajiłoj“ (Lk 2,22).
W dźensnišim ewangeliju słyšimy wo předstajenju Jězusdźěćatka w Jerusalemskim templu. To so sta potym, zo běchu tak mjenowane dny čisćenja swjateje Marije nimo. Tehdom běše kóžda žona po porodźe jako nječista widźana. Na prěni pohlad klinči to surowje a za nas scyła njezrozumliwje. Tola měješe to cyle hłuboki teologiski zmysł. We wonym času njebě porodźenje dźěsća jeno biologisce widźane. To běše tohorunja jedyn nabožny podawk, dokelž rodźaca žona dawaše žiwjenje a te pochadźeše jeno wot Boha. Mjenujcy to činješe žonu nječistu. Dźensa bohužel smy začuće swjatosće tajkich wěcow zhubili.
DJD