„We wonych dnjach bě zaso wjele ludu hromadźe, a njemějachu ničo jěsć. Jězus zawoła wučomnikow a rjekny jim“ (Mk 8,1).
Tři dny wutrachu ludźo při Jězusu w pusćinje a słuchahu na jeho słowa. Při tym zabychu samo na jědź. Wjetšina z nich wšak bě chuda a tak tak ničo njeměješe. Tola bě jim wažne pozběhowace słowa Jězusa słyšeć. Při tym zabychu samo, zo su hłódni. A Jězus jich nuzu znaješe a da jim chlěb a rybu k jědźi z tym, zo dźiw skutkowaše. Njech smy tež my hłódni za Jězusowym słowom, kiž na Kemšach słyšimy a tež w Swjatym Pismje čitamy. Tak namakamy wotmołwy, što je nam w žiwjenju wažne.
S. Chrystamarija