„Potom přiwoła lud a swojich wučomnikow k sebi a rjekny jim: Chce-li štó za mnu přińć, zapri sam sebje, wzmi swój křiž a sćěhuj mje!“ (Mk 8,34).
Puć Jězusa wjedźe přez ćerpjenje. To chowa za kóždeho, kiž jeho sćěhuje, prašenje we sebi: Sym ja zwólniwy swój křiž njesć hač do kónca? A mam ja zmužitosć puć kročić, kiž mi Jězus pokaza? To by rěkało, přez wuznaće a skutk wěry při Jězusu zwostać, z nim běžeć, samo hdyž to sej žiwjenje wote mnje žada. Prošmy tuž Boha wo jeho smilnosć a jeho pomoc. Wón to je, kiž našej małej mocy po swojej woli móc spožći, kiž je trěbna, zo by pokoj přišoł. Wón dźě to je, kiž chce w našej srjedźiznje žiwy być a kiž chce žiwjenje w połnosći darić.
GN