„Jeli njenakazaće so a njebudźeće kaž dźěći, njezastupiće do njebjeskeho kralestwa“ (Mt 18,3).
Štó te najwjetši? Prašenje, kiž mnohich ludźi zaběra. A potom to rěka: „Sym ja znajmjenša trochu wjetši hač tamny?“ W Kralestwje Božim płaća druhe měritka. Tam njeje „wulki“ tón, kiž ma móc, kiž swoje łóchće wužiwa. „Štóž ma so potajkim za tak małeho kaž tute dźěćo, tón je najwjetši w njebjeskim kralestwje“ (Mt 18, 4). Wulkosć dźěsća wobsteji w tym, zo je małe. Dźěćo dyrbi, – ně smě horje zhladować, smě dowěrjeć, smě so dowěrić, da so wobdarjeć. Dźěćo je z toho žiwe, zo su druzy wulcy. Dźěćo ma hišće wočakowanja.
BJ