„Hdyž ju Jězus wuhlada, zawoła ju a rjekny jej: Žona, sy wot swojeje chorosće wumóžena“ (Lk 13,12).
W synagoze wuči Jězus ludźi. Wón pak wuhlada tež choru žonu a ju hnydom wustrowi. Wón nochce ludźom jenož nabožnu teoriju posrědkować. Wón widźi nuzu dołho chorowateje žony a jej w horju pomha. Za nas to rěka, nic jeno wo dobroće rěčeć, ale woči a wuši wotewrjene měć za nuzu a potrjebu blišeho.
S. Chrystamarija