„Hdyž běchu po puću, rjekny Jězusej něchtó: Ja budu će sćěhować, hdźež póńdźeš“ (Lk 9,57).
Hdyž sy po puću je derje hdyž wěš dokal dźeš. Snano sy so raz zaběžał, něhdźe wotboćił měnjo, zo tak spěšnišo cil docpěješ, a sy dyrbjał zwěsćić, zo hižo njewěš dale. Potom prosće za někim, kotrehož před sobu widźiš, dźeš abo za nim jědźeš w dowěrje, zo tak zaso prawy puć namakaš. Dźensniši dźeń maš snano w swojim awće samo NAWI. Ale tež tajki NAWI dyrbiš sej do toho prawje nastajić! Ale je potom wěste, zo dojědźeš? Wšako často słyšiš, kak je někoho jeho NAWI za-wjedł. Někomu pak prajić Ja budu će sćěhować je na kóždy pad wěsćiše, dokelž wony potom tež zamołwitosć za tebje přewza. To pak NAWI njesčini! Jězusej so přidružić pak ma dalšu wěstotu, nic zo wón tež zamołwitosć přewza ale tež cil je ći wěsty, dokelž dźě je Jězus samo přez smjerć do žiwjenja přešoł. Tak je wón dźě sam tón puć do cila wěčneje zbóžnosće. Tu sy na dobrym puću!
MN