„Mam wšak być křćeny z křćeńcu, a kak mje to ćišći, hač so to zdokonja!“ (Lk 12,50).
Dźe tu wo mjenowanu křćeńcu Jězusoweje kreje, potajkim wo Jeho martrarsku smjerć jako wopor za wumóženje swěta z hrěchow. Naš Knjez čas swojeho zemskeho žiwjenja přeco zaso začuwaše wumóžace ćerpjenje před swojimaj wočomaj. Wón njeje nam na zemju přinjesł paradiz a spokojnosć, ale woheń a puć křiža. Tež my so wobdźělimy na tutym duchowym wojowanju Chrystusa, kotrež njeběše połojčne a traje hač do skónčenja časa. Smy powołani, zo bychmy cyłkownje zwoprowali Bohu sebje samoho. Tola křiž njerěka najprjedy ćerpjenje za Knjeza a Jeho kralestwo, ale woznamjenja akt lubosće, česće a posłušnosće Bohu Knjezej napřećo
TAD