„Běda tebi, Chorazinje, běda tebi Betsaida! Hdy bychu so mjenujcy w Tyrusu a Sidonje te dźiwy stali, kiž su so pola was stali, bychu tam dawno hižo w próše a popjele sedźeli a pokućili“ (Lk 10,13).
Prěnja linka dźensnišeho ewangelija naspomni dwě judejskej měsće: Chorazin a Betsajdu. Jeju wobydlerjam porokuje Jězus pobrachowace nakazanje. A to nimo tam so stawacych dźiwow. Druhdy je to cyle podobne w žiwjenju křesćanow. Jich wšědnosć je poprawom z wulkimi Božimi darami woznamjenjena, kaž na přikład kóždy nowy dźeń, kóždy zetkany čłowjek, čerstwa całta, mjechki kofej atd. Ale hač to jich k Bohu a druhemu čłowjekej přibliža?
DJD