„Hdyž Jězus črjódy wuhlada, woteńdźe na horu a so posydny. Tu přistupichu k njemu jeho wučomnicy“ (Mt 5,1).
Spočatk dźensnišeho ewangelija rěči wo Jězusu, kiž widźo črjódy, woteńdźe na horu, tam so posydny a započa wučić. Naspomnjene stupjenje na horu měješe dwaj zaměraj: Praktiski a teologiski. Najprjedy bě to trěbne akustiskich přičinow dla. Tak móžeše Jězusowy hłós, samo w času pobrachowacych wótřerěčakow, wšitkich připosłucharjow docpěć. Tola njeńdźeše Jězusej Chrystusej jenož wo to. Z tutej činitosću chcyše wón tež na awtoritu swojeho wučenja pokazać. Štóž rěči z hory, rěči w mjenje samoho Boha.
DJD