„W tym času porěča Jězus takle: Chwalu, će, Wótče a Knježe njebjes a zemje, zo sy to před mudrymi a wučenymi zakrył, móličkim pak wozjewił“ (Mt 11,25).
Jězus modli so swojemu Wótcej. Wón wobroći so na njeho z chwalbu. Tež naš paćer by dyrbjał so stajnje z chwalbu Boha započeć. Wšak je kóždy z nas wobraz Boži a z lubosću Božej wobdaty. Wšitke naše talenty, wšitko, štož mamy, našeju staršeju, přiwuznych, přećelow, susodow, dobroćelow, haj wša Boža přiroda su jenož někotre naličene dobroty, kotrež stajnje zaso wot Boha přijimamy. Za to mamy Boha Knjeza chwalić kaž je Jězus swojeho Wótca chwalił.
S. Chrystamarija