„Wony čas dźěše Jězus na sabaće přez žitne polo. Jeho wučomnicy běchu hłódni a počachu kłosy torhać a jěsć“ (Mt 12,1).
Pohoršk bě farizejam to, zo wučomnicy na sabaće žito torhachu a jědźachu. Sabat, naša dźensniša njedźela, je swjaty dzeń. Na njedźeli so njedźěła. Powołanske a hladanske dźěło ma so wězo wukonjeć. Bóh je nam tónle swjaty dźeń dał, zo bychmy wotpočowali. Boža česć a čłowjeske derjeměće stejitej na prěnim městnje. Štóž hłód trada pak trjeba našu pomoc.
S. Chrystamarija