21. Nalětnika

„Tehdy přistupi Pětr k jemu a rjekny: Knježe, kelko króć mam wodać swojemu bratrej, kotryž je so přećiwo mni přešoł? Najwjace sydom króć?“ (Mt 18,21).

Naš Knjez Pětrej wotmołwi: Nic sydom króć sydom, ale sydomdźesać sydom króć – potajkim stajnje. Žada sej Bóh wote mnje něšto njemóžne? Konflikty a rozkory nastanu nic zrědka, bohužel tež mjez křesćanami dobreje wole: ranjenja, křiwdźenja, intrigi, přisłodźenja a zacpěwanja. To su skutki djaboła, čim bóle potajkim dyrbimy wodawać. Wodaće pak njesmě być jenož zwonkowne, ale hłuboke we wutrobje.

Při wodawanju njerěka, zo so zło akceptuje a njeprawda toleruje. Wažne je stajnje rozeznawać mjez złym skutkom a skućićelom. Skućićel je tež wot Boha stworjeny čłowjek, ma njesmjertnu dušu postajenu za wěčne žiwjenje. Hdyž je to křesćan, słuša jako dźěl mystiskemu ćěłu Chrystusa. Tónle złóstnik ma zawěsće tež swoje pozitiwne stronki, kwality a dobre počinki. Tohodla přejemy jemu dobre a spytamy po móžnosći k jeho nakazanju pomhać. Zło pak njesměmy złahodźić.

Kak pak wodać tajkemu, kiž dale z wotpohladom škodźi a je bjez skrupelow a kaća? Tež w tym padźe maš we wutrobje wodać a nic mysle wjećby pěstonić. Bohu přewostaj sprawne chłostanje, jeli nic w tutym, potom w přichodnym žiwjenju. Potajkim samo čłowjekej, kotryž so we wutrobje njekaje, dyrbi so wodać a so za njeho modlić.

TAD