„Tu přistupichu k Jězusej Janowi wučomnicy a rjeknychu: Čehodla posćimy so my a farizejojo často, twoji wučomnicy pak so njeposća?“ (Mt 9,14).
Posćenje je dźensa aktualne, wosebje pola młodostnych. Rjana šwižna postawa so jim lubi. Po wójnje su ludźo šwižni byli dla mało a jednoreje jědźe. Što pak rěka za nas wěriwych so posćić, wosebje Popjelnu srjedu a Wulki pjatk abo tež dźeń do Swjateho Bosćana? Posćimy so, zo bychmy pokućili za swoje hrěchi, ale tež, zo bychmy z tym pokazali, zo trjebamy nimo jědźe Božu přichilnosć. Čłowjek njeje jenož z chlěba žiwy. Naše ćěło trjeba zemsku cyrobu za naše žiwjenje tu na zemi. Ale tute žiwjenje je nam wot Boha date a ma nas stajnje zaso na naš wěčny cil wusměrjeć.
S. Chrystamarija