„Wjele ludu dźěše za nim, dokelž widźachu znamjenja, kotrež wón na chorych činješe“ (Jan 6,2).
Chori, bědni a wustorčeni běchu wot Jězusa wosebje rady witani. Tuž njeje žadyn dźiw, zo rady k Jězusej přichadźachu a mějachu wulku nadźiju na njeho. Častodosć su ćežko chori tež dźensa bjez kóždeje nadźije na wustrowjenje. Smy bjezmócni, hdyž ćerpjaceho widźimy a jeho wopytamy. Modlitwa wo Božu pomoc je potom jeničce móžna, ale je tež wot choreho jara witana a wočakowana.
S. Chrystamarija