„W domje mojeho Wótca je wjele bydlenjow. Hdy by tomu tak njebyło, bych wam rjekł: Du, zo bych wam městno přihotował“ (Jan 14,2).
Křesćan nima trjeba zrudobu hajić. Wěrimy a směmy sej wěsći być, zo smy wot Boha lubowani a přiwzaći. Jězus sam je nas wučił so modlić: Wótče (papa) naš. Što jedyn nan za swoje dźěći woznamjenja, to dźěći w swójbje nazhonja. Ale, zo směmy wšehomócneho Boha swojeho nana mjenować, to pokaza kak bliski wón kóždemu je. Wšak smy wšitcy po jeho wobrazu stworjeni a mamy so jemu podobni stać.
S. Chrystamarija