„Njeměještaj pak dźěći, dokelž bě Hilžbjeta njepłódna a wobaj we wyšej starobje“ (Lk 1,7).
Njepłódnosć žony bě pola židow wuraz Božeho chłostanja. Zo so spomni hišće tež wyša staroba Hilžbjety a Zacharijasa ma wosebity zmysł. W ludźe bě jasne: Bóh dawa žiwjenje abo chłosta čłowjeka z njepłódnosću. A wyša staroba znjemóžnja biologisce spłodźenje. Ale njech sej ludźo mysla, štož chcedźa. Bóh jedna po swojim dobrozdaću! A štož Bóh čini, je stajnje dobre, njech je čłowjekej wječor abo ranje.
MN