„W tutych dnjach poda so Marija do horow, a chwataše do jednoho města Judy“ (Lk 1,39).
To je potajkim po tym, zo bě jandźel Gabriel přinjesł jej to poselstwo a Marija běži preč. Snano něchtóžkuli z nas tak jedna. Ale sćenik Lukaš chce na to skedźbnić, zo njeje to preč běženje swjateje Marije čěkanje, byrnjež chwatała – ale zo wona wě dokal chwata – do jednoho města Judeje. Njeboji so wobćežnosće puća – do horow – ale chwata, kaž to potom w přichodnej lince zhonimy, někomu, wo kotrymž wě, zo njedyrbi so wusprawnosćić, wšako jandźel jej prajił, zo je wona tež skutkowanje Boha nazhoniła. Za kóždeho je derje, hdyž wě dokal móže sej wućeknyć, zo by sebje zrjadował.
MN