„W tej hodźinje zawyska wón w Duchu Swjatym a praji: Sławju će, Wótče, Knježe njebjes a zemje, zo sy tute wěcy zakrył před mudrymi a wučenymi a zo sy je móličkim zjewił. Haj, Wótče, haj tak je so ći zespodobało!“ (Lk 10,21).
Čłowjeska mudrosć a wučenosć je Boži dar, zwjazana ze čłowjeskej prócu. Njemóžemy so dodźiwać, što su ludźo wšitko wunamakali, natwarili a wuslědźili. To wšitko na Bože słowo dopomina: Podćisńtaj sej zemju! (Gen 1,28). Při tym ma kóždy čłowjek za wšo, štož ma a móže, Bohu česć a chwału dać, so wot Boha wotwisny wědźeć, kaž dźěćo, kotrež so wot staršeju wotwisne čuje.
S. Chrystamarija