„Přetož zawěrno praju wam: Doniž njezańdźetej njebjo a zemja, njezminjetej so ani hóčka ani smužka ze Zakonja, doniž so wšitko njestanje“ (Mt 5,18).
Zakoń je rjadowanje časnosće. Kóžda hóčka a tež smužka Zakonja płaći dołhož stej njebjo a zemja. Wony dodawk, doniž so wšitko njestanje pak, skedźbnja na našu zamołwitosć za swójsku časnosć: Što je so přez mnje stało?! A hdyž smy ze časnosće wotwołani – hdyž je za mnje so wšitko stało – potom smy cyle na Božu miłosć pokazani, hač mi Bóh hladajo na to, štož a kaž sym što sčinił, smilnosć dari.
MN