„Hdyž žónska porodźa, ma bolosće, dokelž je jeje hodźina přišła. Hdyž pak dźěćatko porodźi, njespomina hižo na bolosć wjesela dla, zo je so čłowjek na swět narodźił“ (Jan 16,21).
Tute słowa wo porodźe je Jězus jako přirunanje zrudoby jeho wučomnikow dla prajił. Jutry su nimo. Jězus je do njebjes spěł. Wón njeje wjac widźeć. To napjelni japoštołow ze zrudobu. Ale Jězus jim přilubi, zo so zaso wróći. Potom budźe jich wjeselo dospołne. My čakamy a wěrimy, zo Jězus zaso přińdźe, zo wón swět ponowi a nam zaruči wěčne zbožo w Božim kralestwje.
S. Chrystamarija