Lubi wěriwi, Swjedźeń Knjezoweje křćeńcy dopomina nas na sakrament swjateje křćeńcy, kotryž je nimale kóždy z nas jako ćěšenk dóstał. Tohodla bych wam chcył k tutej temje sćěhowace přemyslowanja zdźělić.

Sakrament swjateje křćeńcy wodawa herbski hrěch. Ale što je herbski hrěch? Najbóle znata wotmołwa klinči: Herbski hrěch je hrěch prěnjeho čłowjeka, kotryž zdźědźi kóždy čłowjek.

To přitrjechi, ale jenož jako wotmołwa za prěnjowoprawjenske dźěći a nic za dorosćeneho křesćana. Prawa wotmołwa je trošku wobšěrniša a zajimawša.

Kaž na přikład na prašenje Kak dołho traje słónčne lěto? dosaha wězo prajić, zo traje wono 365 dnjow, tola dokładna wotmołwa je wobšěrniša, dokelž traje słónčne lěto nic jenož 365 dnjow, ale hišće 5 hodźinow, 48 mjeńšinow a 45 sekundow.

Što je tuž herbski hrěch?

Zo bychmy móhli to derje zrozumić, mamy so najprjedy na stworjenje prěnjeho čłowjeka dopomnić.

Prěni čłowjek, kotrehož je Bóh stworił, dósta dwě družinje darow. Prěnja družina to su přirodne dary, a druha su to nadpřirodne dary.

Kajke běchu přirodne dary? Přirodne dary to je čłowjeska natura. A kajke běchu te nadpřirodne? Znajmjeńša tři: Bjezbolostnosć, njesmjertnosć a přećelstwo z Bohom.

Tajki běše prěni čłowjek a tajke dyrbjachu potom wšitcy ludźo być. Tola prěni čłowjek je zhrěšił. A što je so z tutymi darami stało?

Prěnju družinu darow – naturalne dary – njeje čłowjek zhubił. Wone zwostachu. Ale před tym, to rěka před herbskim hrěchom, běše čłowjeska natura połna harmonije. A po herbskim hrěše je w njej chaos nastał.

Na přikład město toho, zo by čłowjek jědł, so wón přežerje, město toho, zo by pił, so wopije, město toho zo by lubował – hidźi, a město toho, zo by žiwjenje dawał – mori etc.

Jelizo dźe pak wo druhu družinu darow – nadpřirodne dary – to je čłowjek je zhubił. Město bjezbolostnosće nasta bolosć, město njesmjertnosće – smjertnosć, a město přećelstwa z Bohu – njepřećelstwo.

Nětko kedźbu! Kóždy narodźeny čłowjek ma samsnu situaciju. Wón ma přirodne dary, w kotrychž knježi chaos, a nima te nadpřirodne dary. To poslednje je najwažniše, dokelž je to jadro herbskeho hrěcha.

A što so stawa, hdyž dóstanje narodźene dźěćo sakrament swjateje křćeńcy?

Najbóle znata wotmołwa je sćěhowaca: Jemu so woda herbski hrěch!

Haj! To přitrjechi! Woprawdźita wotmołwa je pak zaso wobšěrniša. Najprjedy, jelizo dźe wo přirodne dary, to chaos w nich zwostawa, tola křćeńca pomha čłowjekej harmoniske žiwjenje wjesć.

Zwostawatej tež bolosć a smjertnosć. Wukřćeny čłowjek tež ćerpi a ma wopušćić zemju. Bjezbolostnosć a njesmjertnosć budźetej jenož jemu w žiwjenju po žiwjenju wróćo datej.

Najwjetša hnada křćeńcy je pak sćěhowaca: Wona zmóžnja zaso přećelstwo z Bohom a sčini čłowjeka dźěćo njebjeskeho Wótca. A tute přećelstwo z Bohom je móžne dla třoch bójskich počinkow: Wěry, nadźije a lubosće.

DJD