Lubi wěriwi, sym při přihoće na dźensniše prědowanje w 15. kapitlu 1. lista Korinćanam, kotrež smy słyšeli, prosće třacy wostał. Swjaty Pawoł da tam mjenujcy wotmołwu na prašenje, kak da so ze zrowastanjenjom Chrystusa a křesćanow scyła ma.

Wón započina z prastarej křesćanskej formulu, kotruž je sam přewzał: Chrystus je wumrěł za naše hrěchi, kaž bě wěsćene, zo bu pochowany a zo je po Pismje z mortwych stanył na třeći dźeń, zo je so zjewił Pětrej a potom dwanaćom.

Tuta wučba wo našej wěrje je dźě žro cyłeje křesćanskeje wěry, bjez kotrejež by naše prědowanje podarmo było, a podarmo tež naša wěra (1 Kor 15,14).

Pawoł njeje sebi přeškoda, zo by přeco zaso tutu wučbu wospjetował. Wona je srjedźišćo a fundament cyłeho dobreho poselstwa, kotrež wón wozjewja. Štóž so na tutu prawdu spušća, budźe wumóženy, tak wón praji.

Kelko hnadow z tuteje dowěry je čerpał Alojs Andricki?

Jězus je wumrěł, bu pohrjebany a je zrowastanył. Je wumrěł za naše hrěchi – małke kaž wulke – to rěka tež dla našich hrěchow. Su dźě to naše hrěchi, kotrež su Jeho skřižowali, a za naše hrěchi, zo by je prosće wzał.

Po swojej smjerći na křižu bu Wón pochowany, na třeći dźeń je zmortwychstanył. Jako dopokaz za Swoje zmortwychstaće je so najprjedy Pětrej zjewił, potom wšěm japoštołam. Znajemy tute rozprawy z ewangelijow.

Pawoł pak mjenuje hišće mnohich dalšich swědkow zmortwychstanjenja: Wjace hač 500 naraz, skónčnje tež wón sam, jako sam do Damaska jěchaše, zo by tam křesćanow zajał. Pawoł je swědk zrowastanjeneho. Je jemu žel, zo je Cyrkej Božu přesćěhał. Tohodla dźě je so jako „nječasny porod“ mjenował, potajkim jako njeradźeny, kiž so za ničo njehodźi. Hačrunjež je powołany być wulki, widźi so jako najmjeńši mjez nimi. Tohodla dźě mjeno Pawoł – najmjeńši.

Jemu je wědome, zo je jeničce přez hnadu Božu so přikład a pilny křesćan stał. A ze wšej pokornosću, kotruž přez tute słowa zwurazni, da wón tomu, kotryž tute słowa jeho poselstwa w Swjateho Pismje čita wědźeć, zo je jemu to chutne. Na te wašnje je stotore płody přinjesł. Nic pak zo by nas wohańbił, zo so přemało zasadźujemy za naše wumóženje. Ale chce nam woči wočinić, zo mamy sobuskutkować, hdyž chcemy płody žnjeć – snano nic my sami, ale potom ćim bóle ći po nami, kotřiž pak čakaja na naše skutki.

Nichtó njemóže po tym, zo bu wot Boha powołany, jednorje pasiwnje ruce do klina złožić, palcy wjerćeć a měnić, nětko dźe wšitko wot samo. Boža hnada njeskutkuje bjez nas.

Sym raz w dowolu w jednej cyrkwi křiž wuhladał, na kotrymž bě corpus Chrystusa bjez rukow a nohow stworjeny. A na křižu bě napisane: Nimam žanej ruce, jenož waše; nimam žanej noze hač jenož waše. Wěmy poprawom jara dokładnje, što su skutki miłosće.

Smjerć a zrowastanjenje Jězusa słušatej wot zažneho křesćanstwa k najbytostnišim wobsaham prědowanja. To dyrbi tež dźensa tak być, dokelž přeco mjenje křesćanow wěri do tuteje prawdy. Druheje prawdy tola scyła njeje.

Hdyž pak směmy so dowěrjeć naprašowanjam „Forsa“ abo podobnych medijow, słuša samo hižo tójšto fararjow tym, kiž dwěluja nad tutej wěrnosću. Hdyž pak chcemy swoje žiwjenje ze wšem swojim dóńtom chutnje brać a nam zaleži na tym, zo jónu wšitko zrozumimy – hdźe da hewak hač po swojej smjerći, njesměmy dwělować nad tym, štož je Pawoł w 15. kapitlu wopisał.

Kaž wón dale pisa, ma to mjenujcy konsekwencu na naše swójske žiwjenje: Hdyž njeby mjenujcy Jězus wumrěł a zrowastanył, njebychmy sprěnja byli wumóženi a zdruha njebychmy scyła žaneje nadźije na žiwjenje po smjerći měhli.

Tohodla dźeržmy so napřećo wšěm tendencam dźensnišich njewěriwych wliwow na wučbu zažneho křesćanstwa a wuznawajmy přeswědčiwje: Chrystus je za naše hrěchi wumrěł a bu pochowany. Je zmortwych stanył na třeći dźeń a je so zjewił Pětrej a potom dwanaćom. Zwostawamy pak při tym stajnje započatkarjo. Ale tajcy, kotrymž Bóh w Jězusu Chrystusu přeco zaso ze swojej njeskónčnej lubosću napřećo přińdźe. Amen.

GN