Konkretne žiwjenje wěry abo pobožna teorija?

1/. Njedawno je mi něchtó prajił: W globalnym swěće, ale tež w našim němskim staće jewi so přeco wjace tak mjenowanych wjelčich znamjenjow. Samo w susodstwje dožiwja někotři z bolosću, zo so hrubosć abo njesmilnosć hdys a hdys zadani.

Potom sym so sebje prašał: Što je ze zbóžnosławjenjemi z ewangelija? Su wone hišće w dźensnišej modernej dobje aktualne? Zbóžnosławjenja su – so wě – něšto wjace hač kaznje. Su wone dźensa jeničce teorija, potajkim tajke rjane słowa, kotrež jenož Jězus zamóžeše, my pak njezamóžemy praktisce zwoprawdźić?

Něchtó dalši je perikopu ewangelija wo zbóžnosławjenjach wusměšujo takle wułožił:

  • přeradźeni su chudźi, woni woteńdu prózdni;
  • přeradźeni su ćerpjacy, woni nimaja ničo k radowanju;
  • přeradźeni su, kiž so žedźa za sprawnosću – namoc dźe před zakonjom, a pjenjezy knježa nad swětom;
  • přeradźeni su smilnosćiwi a wodawacy, jich mzda budźe njedźakownosć;
  • přeradźeni su, kiž měr a pokoj spěchuja, woni padnu mjez frontomaj.

Kak je z našej dobu, z našim wobswětom? Je wón woprawdźe hižo tak daloko sebićiwy, zymnokrejny a bjez idealow? Snano je tomu zdźěla hižo tak. Kóždy z nas ma wot dźensnišeje towaršnosće swoje špatne nazhonjenja – na dźěle, w přećelstwje a samo mjez swójbnymi. Druhdy sami hižo njewěmy, hdźe měli orientaciju namakać.

Haj, wěstotu a orientaciju dawa nam přeco zaso Jězus Chrystus. Jeho słowa a Jeho móc su nam date za wšě časy. Dokelž je Bóh w swojej bytosći njezměnjomny, přichadźa tež Jězus – jako bójski Wučer – ze Swojim njezměnjomnym słowom k nam.

Wosebje dźensa su Chrystusowe zakonje srědk přećiwo špatnym regulam tutoho swěta. Swětej wjelkow a materijalizmej staja Jězus swój swět wumóženja a lubosće napřećo. W tymle swěće steji dobroćiwy hačrunjež bjezdźěłny před Bohom wyše hač bohaty a nasyćeny.

Jězus lubi tež nam dźensnišim, zo je Boža lubosć wjetša hač čłowječa złósć a bjeznadźitosć. A dokelž nas Bóh woprawdźe lubuje a nam to najwjetše slubi, móže Sej Jězus wot nas žadać: Lubosć k blišim a podaće so Bohu hač do smjerće. Jeno z tajkim nastajenjom nańdźemy swój woprawdźity měr a žiwjenje bjez iluzijow.

2/. Z tekstom zbóžnosławjenjow staja nas Knjez před wysoke ideale. Wón njeje spokojom z našej srěnjosću. Wón njepraji: Budź přistojny, abo: Nječiń druhemu zło. To je zawěsće wažne, ale za docpěće Njebjes to njedosaha.

Jeho dźensniše slubjenje – waša mzda je nadobna w Njebjesach – so nam spjelni, ale pod jednym wuměnjenjom – mjenujcy – hdyž smy ludźo wotewrjeneje wutroby a smy wjace hač sprawni. Što to konkretnje rěka? Što žada sej Jězus wot nas, zo bychmy wěčnu zbóžnosć docpěli? Pohladajmy na naše zbóžnosławjenja:

  • Zbóžni wy chudźi: W prěnim rjedźe je měnjena duchowna chudoba a wobstajna ponižnosć před Bohom. Hordym spřećiwja so Bóh, praji Pismo. Štóž potajkim wě, zo před Bohom ničo njeje, a wě, zo ma so za wšitko dobre Bohu dźakować, tón zwostawa na prawym puću.
  • Zbóžni sće zrudni, kiž nětko płakaće: Płakać dyrbimy dźensa na tajke wašnje, zo njebudźe nam wšojedne, hdyž widźimy mjez nami druhich nuzu, bědu a bjeznadźitosć ćerpjeć. Tu pomha kóžde naše dobre słowo, dobry přikład, naše měrne mjezwočo a zrozumjenje blišeho. Zrudźić dyrbi nas zdobom kóžda njesprawnosć, špatna rěč a znjewužiwanje druhich.
  • Zbóžni su miłosćiwi; zbóžni, kiž pokoj spěchuja: Płaći tu kóžde naše wujednanje z Bohom a čłowjekom, kóžde naše wodawanje z wutroby.

3/. Rozsudna je we wšěm naša čista wutroba, wusměrjena na Boha. Njeje to čistotne zmyslenje, prostota, skromnosć a wěrnosć – potajkim to, štož nas tak fascinuje, hdyž zetkamy małe njewinowate dźěćo? Bóh chce, zo bychmy w swojej wutrobje runje tak čisći a prosći byli kaž dźećo.

Hdyž spjelnimy tamne mjenowane wuměnjenja, płaći za nas hišće jedne wažne slubjenje: Zbóžni sće, hdyž budźeja was ludźo hidźić, was wot so storkać a hanić. Haj, snano – njech Bóh nas před tym zwarnuje – přińdźe na nas křesćanow tajki zły čas hidy a přesćěhanjow. Potom wšelake wumjetowanja, swary, přisłodźenja a wočornjenja, haj, samo hroženje ze smjerću, njesmědźa křesćana wotdźeržeć wot jeho wěry a skutkow lubosće.

Cyły program dobreho poselstwa móžeš do jedneje sady zjeć: Lubosć k Bohu połna nadźije a smilna wodawaca lubosć k blišemu. Jeli so po tym mamy, płaća za nas dźensniše słowa: Wjeselće a radujće so tón dźeń, přetož hlejće, waša mzda je nadobna w njebjesach!

TAD