Jedne z mnohich prašenjow, wosebje zwonka Cyrkwje, rěka: K čemu słuži Cyrkej? Tute prašenje so w našej towaršnosći přeco časćišo staji. Zwisuje to z tym, zo přeco mjenje křesćanow so w cyrkwi pokaza. Njebarbmy sej ničo: Mnozy křćeni dźensa njemóža ani sami na tute prašenje wotmołwić. A tak so dźeń a wjac wot Cyrkwje wotcubnja.

A sćěhuja dalše prašenja: Njeje to pře komplikowane – jenož na tołsty katechizm myslić, lute kaznje a namołwy? Njeje da nichtó, kiž w mało sadach wšitko na dypk přinjese; kiž raz skrótka a jadriwje praji, što je prawe, što je Cyrkej, a k čemu su křesćenjo kmani?

Tola, jednoho mamy, kiž to rjec zamóže: Jězus, kotryž w dźensnišim sćenju wučomnikow wupósćele. Na druhim městnje je hižo raz jasnje prajił, što je jeničce wažne, na čo mamy dźiwać: Štož sej wot druhich přeješ, to čin runje tak jim!

To je złote prawidło: Steji w 6. kapitlu tutoho sćenja. Štyri kapitle dale wupósła Jězus potom 12 japoštołow. W třoch dypkach pokaza nam, što je zakładny nadawk wučomnikow a z tym tež nas křesćanow.

1. žohnować: (Lk 10,5): Hebrejske słowo shalom měni wjace hač pokoj. Shalom měni wjace – je to postrow a słowo žohnowanja. Shalom njeměni jenož, zo njeměła w tutym domje zwada być, ale wobšija tež přeće, zo njech zbožo a žohnowanje tu bydlitej.

Tajku wiziju wo pokoju je nam hižo profet Jesaja w čitanju rysował. Naš prěni nadawk potajki je: Ludźi kołowokoło nas žohnować, jim rjec, zo Bóh jich lubuje. Bóh njelubuje jenož tych, kotrychž tež my lubujemy, Wón lubuje tež tych, z kotrymiž mamy swoje problemy. Štóž praji shalom, ma wšitko, štož steji mjez nim a druhim, ze swojeje wutroby wuhnać: Zwada, zawisć, nadutosć, žarliwosć, egoizm. Za toho, kiž praji shalom, móže to jenož woznamjenjeć: žohnować.

2. hojić (Lk 10,9): Jězus praji: Wustrowjejće chorych!. Tu njejsu jenož ćělne brachi měnjene. Chorosć měni, zo so je cyłe čłowječe žiwjenje potrjechene. Znajemy za to, štož njeje w porjadku, wopisanje: Na tym chori. A hdyž do našeje towaršnosće hladamy, potom nam něštožkuli napadnje, na čimž towaršnosć chori. Tu ma so wjele hojić.

Njetrjebamy scyła tak daloko hladać. Pohladajmy na našu wokolinu: Mnoho ma so hojić, štož njeje dobre. Započinajmy najlěpje při sebi samym. Pismik C w CDU by so po mojim měnjenju trochu wjetši pisać móhł. My křesćenjo měli jako sól zemje wšudźe tam wustupować, hdźež so čłowjek a přiroda za wuhojenjom žedźi. Tema alergije: Hdyž su žiwjenske wuměnjenja zaso strowe, so tež čłowjek zaso wustrowi. Jězus sćele nas potajkim, zo by so nam derje šło. Hojić je potajkim druhi nadawk.

3. wozjewjeć: Jězus zjima swoje poselstwo takle: Prajće ludźom: Přibližiło je so wam njebjeske kralestwo! Dobre poselstwo je poselstwo, kiž da wodychnyć. Jeli so na přikład chorosć raka njewopodstatni – wodychnjemy. Hdyž pruwowanja wobstejimy – wodychnjemy. Hdyž swójske problemy zmištrujemy – wodychnjemy.

Tak měli ludźo reagować, kotrymž poselstwo wo Božej lubosći a swěrje zbližimy: Měli wodychnyć. Najlěpše a wěryhódniše wašnje, sćenje wozjewjeć, je naše swójske žiwjenje. Měło być žiwjenje, na kotrymž druzy widźa, zo smy wumóženi. Dobre poselstwo wozjewjeć je potajki naš wažny nadawk.

Žohnować, hojić, wozjewjeć: to je nadawk Cyrkwje, to je nadawk za kóždeho z nas. Přidam, zo smy z tym nimale přežadani. Jězus nam na spočatku podarmo njepraji: Prošće tohodla Knjeza žnjow, zo by dźěłaćerjow na swoje žně pósłał. Citat so rady wužiwa, hdyž dźe wo měšniske a rjadniske powołanja. To je prawje a wažne. Dźěłaćerjow pak njeměni jenož měšnikow, ale wšitkich křesćanow. Je jenož mało měšnikow, ale je tež mało křesćanow. Mamy potajkim tež wo to prosyć, zo njeměł Bóh jenož dopomhać k tomu, zo by było wjace měšnikow a rjadnikow. Přez křćeńcu smy wšitcy sobu do nadawka zapřijeći: Z teje přičiny so k Božej mši schadźujemy, zo bychmy so znowa wupósłać dali žohnować, hojić a wozjewjeć. Amen.

GN