Małe zetkanja z Bójskim

Sym druhdy rozmyslował, čehodla maja ludźo horiny rady, wosebje wysoke hory? Čehodla prajimy, zo je krajina z horami rjeńša a zajimawša hač płona zemja? Zawěsće su horiny wěsty dźiw přirody a tež kóždy začuwa tu dźěło Stworićela. Přidatnje, na wjeršku hory stejo, maš rjany wuhlad. Wottam móžeš daloki wid začuwać, zo by chcył kaž wuzwoleny ptak lećeć.

Hora je tež něšto wosebite w ewangeliju. Maš tam zasadnje tři tajke hory, na kotrychž je so w žiwjenju našeho wumóžnika Jězusa něsto wulke a wažne stało. Prěnja rěka hora Tabor, wo kotrejž smy runje słyšeli (Mt 17,1-9). Druha je Wolijowa hora, pola kotrejež wothrawachu so w Jězusu krótko do smjerće strašne sceny jeho nutřkowneho wojowanja. Naposled mamy hišće horu Golgotu, hdźež je ćerpjacy Jězus swoju dušu na křižu wudychał.

Prěnja hora – hora Tabor – wupada najpřijomniša, wona je bjez ćerpjenja. Třo z japoštołow smědźachu tam Božu krasnosć dožiwić. Jězus bu před jich wočemi naraz překrasnjeny, a tak je so wón jako Syn Boži wopokazał. A po tym je so japoštołam wšědny swět naraz zdaleny zdał. W nowym swětle su swět a wšitke swoje starosće hinak, zrališo widźeli.

Dźensa, třo z japoštołow w ewangeliju smědźachu jednu wosebitosć widźeć – mjenujcy Božu krasnosć. Jězus bu před jich wočemi přeměnjeny. Jasne je, zo nichtó z nas tajke masiwne dožiwjenje z Bohom njenazhoni. Čehodla nic? Dokelž mamy přewjele za wušomaj, dokelž smy přehusto bjez lubosće, a dokelž přerědko wobželnosćamy a so wuspowědamy. K tajkim Bóh na tele wosebite wašnje njepřichadźa. Tola, móžne su małe zetkanja z Bójskim, pod wuměnjenjom, zo so wědomje kóždy dźeń na Boha dopomniš, Bohu so poskićiš kaž dźěćo z wotewrjenej wutrobu a zo zakročiš konsekwentnje přećiwo swojim zmylkam. Potom dožiwiš to Bójske a dóstanješ tež wjeselo a zmužitosć k žiwjenju.

Lubi bratřa. Njetrjebamy potajkim na horje Tabor stać. Městnosć zwjazanosće z Bohom je naša duša – přez dobru modlitwu a hódnje sobuswjećenu swjatu eucharistiju.

W zemskim žiwjenju njemóžemy hišće wšu Bójskosć widźeć. Kralestwo Bože je wšak hižo přitomne, ale zdźěla hišće zakryte. Njeje so hišće w swojej połnosći wozjewiło. Smy hišće we wěrje žiwi a nic we hladanju. Tola nadźija na zbóžne zdokónčenje pola Boha nas njese, tež potom, hdyž nas tyšnosć trapi; tež potom, hdyž smy w ćerpjenju a chorosći, abo hdyž nimamy dźěło a mamy wjele problemow.

Hora překrasnjenja wjedźe nas k Jutram, kotrež hižo za něšto tydźenjow swjećimy. Tuta hora wjedźe nas hišće bóle k wěčnym Jutram, k njebjeskej krasnosći, kotruž wočakujemy we wěrje a nadźiji. Amen.

TAD