Na spočatku dwanateho kapitla Knihi Genesis so rěči wo wuzwolenju Abrahama za patriarcha Israelskeho ludu (12, 1-3). Wón dósta w tutym wokomiku někotre nadawki wot Boha Jahwe, ale tež wěste slubjenja. Jedne z nich bě připrajenje žohnowanja tych, kotřiž jeho budźeja žohnować a zakliwanja tych, kotřiž budźeja jeho zakliwać.

Z hornjoserbskim słowom zakliwać so zrozumi snadź přeće złeho a wužiwanje wudmow napřećo druhemu. Tajki woznam ma tež tu wužity hebrejski werb qalal (קלל).

Tola njerěka wón jenož to. Jeho prěnjojtny zmysł wobsteji w pomjenowanju něčeho abo nikoho jako lochkeho a małkeho. Tohodla zakliwać Abrahama by rěkało, pomjeńšenje jeho wažnosće a hódnoty na nabožnym polu.

Bohužel, tajka tendenca bě a je prezentna w Cyrkwi. Z jednym znamjenjom toho je na přikład wotpokazanje Stareho Zakonja jako słowa Božeho a pobrachowacy zajim za njón. Tola njepřinjese tajki poměr k tutemu dźělej Swjateho Pisma ženje dobre płody.

DJD