„Jězus jim wotmołwi: Móžeja so kwasarjo snano rudźić, doniž je nawoženja mjez nimi? Přińdu wšak dny, hdyž budźe nawoženja wot nich wzaty, a potom budźeja so posćić“ (Mt 9,15).
Jězus je tež nam bliski na kemšach, a tež w modlitwje. To je přičina radosće. Ale tež posćenje słuša do žiwjenja křesćana, a to móže zrudoby abo pokuty hrěchow dla być. Za nas rěka so posćić tež so nakazać, přemyslować wo swojim žiwjenju a tam hdźež smy hrěšili a druhim křiwdu činili, z dobrotu narunać. Tež jałmožna móže skutk pokuty a posćenja być. Štož sej z posćenjom nalutujemy, móžemy jako dobry skutk potrěbnym darić.
S. Chrystamarija