„Ničo z toho, štož wot wonka do čłowjeka přichadźa, njemóže jeho womazać, ale to, štož z čłowjeka wuchadźa, to je, štož jeho womazuje“ (Mk 7,15).
Čłowjek móže do so tykać, štož chce. Hač jemu to tyje abo nic, to sam na sebi dožiwi. Ale štož z čłowjeka wuchadźa, to so wustutkuje na ludsku zhromadnosć. Hač su to mysle, kotrež blišeho zacpěwaja a złósć přeja, abo słowa, z kotrymiž móže čłowjek blišeho hanić a ranić, abo tež skutki, přez kotrež čłowjek blišemu škodźi. To wotkrywa hač je jednacy dobreho abo złeho ducha. Tu su próstwy Krasnosćiweho róžowca stajnje z pomocu.
MN