„Zabychu pak chlěby sobu wzać a mějachu w čołmje jeno jedyn chlěb sobu“ (Mk 8,14).
Chlěb je za kóždeho wažne zežiwidło. Po wójnje su tajke časy byli, zo su ludźo jich drohoćinki na jedyn chlěb zaměnili. Tež dźensa mnoho wumrěja, dokelž nimaja chlěba. Wosebje dźěći we wšelakorych krajach pod tym ćerpja. Ćim zrudnišo je, zo so pola nas telko chlěba do wotpadkow mjeta. Dźěći ćisnu mjez druhim tež namazane šulske pomazki preč, dokelž su slědne. Mjenujemy chlěb tež Boži dar. A někotre maćerje pokřižuja chlěb prjedy hač jón nakraja. Česćmy sej Boži dar a podpěrajmy tych, kiž jón nimaja.
S. Chrystamarija