Mjez hadom a wowcu

Njedźela Dobreho Pastyrja pohnuwa wo temje pastyr přemyslować. Tohodla bych chcył k tomu sćěhowace mysle zdźělić.

Najprjedy dyrbi so prajić, zo pomjenowanje Boha jako Pastyr njeje jenož ze Swjateho Pisma znate. Hižo wjele lětstotkow do nastaća Stareho Zakonja eksistowachu někotre teksty pola druhich ludow, kiž přirunowachu wěstu bójsku bytosć z pastyrjom.

Hač wučinichu tute naspomnjenja wliw na bibliskich awtorow to dokładnje njewěmy. To je pak cyle zajimawe a wažne zwěsćenje, zo mjenowachu hižo druhe ludy swojich bohow pastyrjo. To wšitko pokazuje na to, zo běchu woni poměrnje blisko k bibliskim wěrnosćam a hódnotam.

A jeli bě to tak, to potom my křesćenjo njemóžemy jenož negatiwnje na druhe nabožiny zhladować, dokelž jelizo móžachu hiže do nastaća bibliskich časow někotre ludy prawdu wo Bohu póznać, to čim bóle je to w nowozakonskich časach móžne.

Tuteje přičiny dla namjetuje druhi Vatikanski koncil, kotryž so wotmě někak před 50 lětami, prawy poměr k druhim nabožinam měć. A prawy poměr tči w tym, zo widźimy tež w nich skutkowanje Božeje předwidźitosće, kotraž so stara wo wumóženje wšitkich ludźi.

Jónu widźach w interneće jednu wědomostnu konferencu ze židowskimi a katólskimi wobdźělnikami. A jedyn z nich bě sławny židowski wědomostnik Josef Weiler, kiž rjekny mjez druhim: Mi, jako čłonej Wuzwoleneho ludu, njeje ženje na mysl přišło, zo so Jahwe Bóh jenož wo naš židowski lud stara. Wón ma dźě zajim za kóždeho čłowjeka, njewotwisnje wot jeho nabožiny. Na to derje dopomina nas tež naspomnjenje wo tym, zo bě Bóh hižo pola druhich ludow jako Pastyr mjenowany. Tute naspomnjenje nasta najskerje pod wliwom potajneho skutkowanja bójskeje předwidźitosće.

Nětko k druhemu dypkej. W nim dźe wo to, zo njerěči dźensniša njedźela Dobreho Pastyrja jenož wo Bohu, ale tež wo nas, dokelž jelizo je Bóh naš Pastyr, to smy potom my jeho wowcy. Hinak prajene, njedźela Dobreho Pastyrja dopomina nas na to, zo mamy něšto zhromadneho ze zwěrjatami.

W Swjatym Pismje je tuta wěrnosć hižo w prěninm kapitlu Knihi Genezis zapisana, hdźež so praji, zo bu čłowjek na samsnym dnju kaž zwěrjata stworjeny. Čłowjek a zwěrjata su stworjenja šěsteho dnja. Zwěrjata buchu do čłowjeka stworjene, čłowjek pozdźišo, njehladajo pak na to, ma čłowjek nad zwěrjatami knježić, kaž tež nad zwěrjacym dźělom swojeje čłowjeskeje natury. A w tym maja jemu tež zwěrjata pomhać. Snadź klinči to cyle spodźiwnje, ale bibliska ideja je mjenujcy tajkale. Za jeje zrozumjenjenje cyle jednory bibliski přikład.

W 3. kapitlu Knihi Genezis čitamy wo sławnym dialogu mjez prěnim čłowjekom a hadom. Čłowjek, kaž wěmy – posłucha na hada a zjě płód ze štoma spóznaća dobreho a złeho, hačrunjež bě jemu to wot Boha zakazane. W tutym padźe posłucha čłowjek bóle na hada hač na Boha a přez to započa tež jednać kaž had.

Had je jedne so chowace a ćežko widźomne zwěrjo. Čłowjek započa po zhrěšenju so tež chować a to před druhim čłowjekom kaž tež Bohom. So chowajo před druhim spleće sej falu z figowcowych łopjenow a so chowajo před Bohom zakry so mjez štomami zahrody.

Wězo ma to wšitko jedyn symboliski zmysł, kotryž zwuraznja to, zo, posłuchajo na hada, čłowjek započa bóle zwěrjacu stronu swojeje bytosće akcentować. A čłowjek njeje jenož stworjenje šěsteho dnja. Wón je tež Boži wobraz a podoba.

Runje tuteje přičiny dla ma čłowjek wot wowcow wuknyć, kaž to so namjetuje w Bibliji, dokelž wowcy, jelizo chcedźa žiwe zwostać, maja na hłós swojeho pastyrja poskać. Tohodla praji Jězus Chrystus takle: Mam hišće druhe wowcy. Tež te dyrbju wodźić, a wone budźeja na mój hłós słuchać (Jan 10,16).

Ale čehodla praji tekst, zo maja wocy na hłós a nic na słowa pastyrja słuchać? Je to sćěhowaceje přičiny dla. Mjez pastyrjom a wowcu je wulki rozdźěl. Wonaj mataj dwě wšelakej naturje. Pastyr je čłowjek, wowca je zwěrjo, tohodla rozumja wowcy jenož tonaciju čłowjeskeho hłosa a nic zmysł jednotliwych słowow.

Něšto podobneho płaći za poměr mjez čłowjekom a Bohom. Čłowjek tež njeje kmany direktnje na bójske słowa słuchać, tohodla trjeba přeco wěsty přełožk, kotryž pak je zrozumliwy a přistupny jenož potom, hdyž ma čłowjek wěru …

DJD