„Jězus powě jim tute přirunanje: Štó z was, kiž ma sto wowcow a zhubi jednu, njewostaji dźewjećadźewjećdźesat w pusćinje a njepóńdźe za zhubjenej, hač ju namaka?“ (Lk 15,3).
Zhubić něšto drohotne nas pohnuwa to pytać doniž to njenamakamy. Zhubić wěru je wosebje zrudne, dokelž pochadźa naše žiwjenje wot spočatka hač do kónca z Božeje ruki a skónči so pak tohorunja pola Njeho, we wěčnej zbóžnosći.
S. Chrystamarija