Třo Mudri běchu bohaći, mócni a knježacy. Tola woni so kłonja. Dokelž je Jedyn, kotryž je wjetši hač woni. Woni Jězusej hołduja. Kłonjenje leži w čłowjeskej naturje, dokelž njejsmy dospołni, dokelž mamy hranicy. Tež tym tak mjenowanym najtwjerdšim a najhordźišim ludźom přińdźe w žiwjenju jónu wokomik kłonjenja. Prašenje je kak a komu so kłonimy? Čłowjek móže so nadnaturskej bytosći kłonić, ale tež zemskim wěcam abo ludźom.

W starych časach so kłonjachu ludźo połneho respekta dla před přirodnymi mocami abo ze strachom před přibohom, zo bychu sej hnadu zawěsćili. Wěmy, zo samo Israelića, kotřiž znajachu wěrneho Boha, so modlachu k złotemu ćeleću. Ludźo kłonjachu so před rómskim kejžorom, kotryž so wuzběhowaše quasi kaž Bóh. Ludźo kłonjachu so tež před rozswětlerskim duchom, pozdźišo tež před Führerom – a hišće nic předołho – před komunistiskej stronu.

A dźensa? Kłonja so hišće ludźo? Zawěsće, woni so hišće jara často kłonja, najebać wšeje demokratiskeje jenakosće. Mamy dźensniši dźeń jara wjele modernych přibohow, ke kotrymž so hołduje: Spěwarjam, sportowcam, politikarjam, dźiwadźelnikam a dalšim. Kłoni pak so tohorunja před digitalnej techniku, před najmodernišimi awtami, před pjenježnej karjeru. Tajke kłonjenje přinjese pak jónu přesłapjenje: Idole jónu hasnu, wěcy so přetrjebaja.

Znajemy prěnju Božu kaznju: Ja sym Knjez, twój Bóh. Njesměš nimo mnje měć žanych druhich Bohow, ke kotrym so ty kłoniš. K djabołej rjekny Jězus: Dźi wote mnje, satanje! Je dźě napisane: Twojemu Knjezej, wěrnemu Bohu dyrbiš so modlić a jenož Jemu maš słužić (Mt 4,10). Rozeznawamy we wěrje: Absolutne kłonjenje (jenož Bohu samomu) a tež relatiwne kłonjenje – k Mariji, jandźelam a swjatym. Tute druhe so pak skónčnje tež na prěnje poćahuje.

Jeničce kłonjenje před Bohom čłowjeka njepřesłapi, wosebje tute znutřkowne kłonjenje (rozuma, wole, a začućow) – potajkim připóznawanje dostojnosće Boha a swójskeje wotwisnosće wot Njeho. Hdyž so něchtó prawje před Bohom kłoni, tón njemóže druhich ludźi zacpěwać, tón wobsedźi strowy poměr napřećo wšitkim wěcam tutoho swěta.

Ewangelij powěda, zo ći Třo Mudri so pokłonichu a Jězusej hołdowachu. Za tutych nadobnych muži woznamjenješe jich jězba, na so wzać wjele strapacow a strachow. Woni pak so časa, ani kóštow a tež nic prócy dla njestrachowachu. Woni chcychu jenož to jedne: Namakać nowonarodźeneho krala a Boha!

Wěra tutych Mudrych z rańšeho kraja je wobdźiwajomna! Njemějachu wěstosć, namakać slubjeneho Messijasa – přez hwězdu, jako zwonkowne znamjo, su šli wosebje přez Božu hnadu w swojej wutrobje. Tuta hnada sčini jich stražliwych w nadźiji. Njejsu so dali slepić wot błyšća na dworje Herodesa. Su puć dale kročili, doniž njenamakachu dźěćo, kotrež chuduške w žłobiku ležeše. Napohlad dźěsća w chudej hródźičce jim wěru njezatřase. Woni hołdowachu Bohu a Kralej. Darichu Jemu to najdrohotniše, štož mějachu: Złoto za krala, kadźidło za wěrneho Boha a myru jako znamjo Jeho čłowjeskosće. Z tutymi darichu „Swjeći třo kralojo“ sebje samych, swoju wutrobu, swoje žiwjenje Tutomu dźiwotwornemu Dźěsću. Kruće wěrjachu, zo je Tuto Dźěćo přišło, do swětowych stawiznow zapřimnyć. Woni kruće wěrjachu, zo je Jězus wěrne zbožo a zdokonjenje žiwjenja, nic pak jim bohatstwa a garant jich pozicije.

We wšitkich dźensnišich šmjatańcach žiwjenja njesměmy zabyć, komu mamy so modlić a so kłonić a hdźe je woprawdźite spjelnjenje žiwjenja. Třo Kralojo su to póznali. Jězusdźěćatko móžemy tež dźensa namakać a so k Njemu modlić. Na spodźiwne wašnje je sčłowječeny Syn Boži přitomny w Swojim słowje ale wosebje w sakramenće swjateje Eucharistije, tu a nětko, w našej cyrkwi.

Poklakńmy so z Mariju a Józefom a z pastyrjemi před Dźěćatkom při žłobiku. Poklaknmy so z Mudrymi mužemi z ranja, kotrež wšitko přinjesechu, štož mějachu. Darmy tež my Jězusdźěćatku swoje žiwjenje ze wšěm štož mamy a štož smy. Wono budźe tež naše dary přiwzać, hdyž přińdu z wutroby. Budźemy njeskónčnje wobdarjeni z lubosću Božej. Tute wjesołe poselstwo dyrbimy sej wobchować a być zwólniwi, za to tež być žiwi a něhdy wumrěć, zo bychmy měli podźěl na wěčnej radosći w kralestwje wulkeho Krala a Wumóžerja Jězusa Chrystusa.

TAD