„Tohodla Židźa nětko ćim bóle jeho pytachu morić, dokelž bě nic jenož sabat złamał, ale tež Boha swojeho Wótca mjenował, runajo so Bohu“ (Jan 5,18).
Kóždy čłowjek ma swojeho “ptačka”. Hdyž pak sej něchtó mysli, zo jeho “ptačk” je Duch Swjaty, potom je to jara strašne – by móhło być hrěch, kotrež so njewoda. Jězus pak je wěrny Bóh a wěrny čłowjek. Wón jedna z Ducha Swjateho, kaž něchtó, kiž ma móc. Židźa su wo sebi tak přeswědčeni, zo njemóža Jězusa jako Syna Božeho akceptować, dokelž dźě wohroža jich “swjatosć”. Tuž dyrbi preč.
MN