„Tu rjekny Pětr Jězusej: Hlej, my smy wopušćili wšitko a šli za tobu! Što da za to dóstanjemy?“ (Mt 19,27).
Tajke słowa wupraja so časćišo wot wšelakich ludźi. Što ja wo to mam, hdyž kóždu njedźelu Kemši chodźu? Sym porjadny čłowjek. Nikomu nječinju křiwdu. Problem tči pak w tym, zo njejsmy sej sami žiwjenje dali. A wšitko, štož wužiwamy, je Boži dar. Při swjatej křćeńcy smy jako dźěći Bože znowanarodźeni a přeprošeni jónu na wěčnu hosćinu z Bohom w njebjeskim kralestwje. Naše žiwjenje je na wěčne žiwjenje wusměrjene.
S. Chrystamarija