„A wučomnikaj słyšeštaj to prajić a dźěštaj za Jězusom“ (Jan 1,37).
Wučomnikaj Jana Křćenika staj hižo wědźałoj, što rěka, so dać wot někoho do słužby wołać. Nimo Handrija bě druhi zawěsće Jan, pozdźiši sćenik, kiž da sej wot Jana Křćenika rjec: Hlejće, Jehnjo Bože! Po tym, zo bě so Jězus jeju prašał, što chcetaj, reagowaštaj: Hdźe bydliš? Jězus prosće wotmołwi: Pójtaj a hladajtaj! Powołanje kóždeho čłowjeka dźe po logiskim wotběhu: Sćěhować, pytać, namakać, widźeć a zwostać. Tutón slěd, někoho powołać, wospjetuje so hač do dźensnišeho: Mam najprjedy wolu Jězusa Chrystusa sćěhować. Potom Jeho pytam, doniž Jeho njenamakam. Widźu to, štož so stawa a skónčnje zwostanu při Nim, dokelž mam jasny cil před wočomaj: Chcu Jězusa sćěhować do wěčneje krasnosće njebjes.
GN