„Přińdu pak dny, zo budźe nawoženja wot nich wzaty, a potom, na wonych dnjach, budźeja so posćić“ (Mk 2,20).
Ludźo prašachu so Jězusa, čehodla so Jeho wučomnicy njeposća. Jězusowa wotmołwa běše zwjeselaca, dokelž přitomnosć Syna Božeho na zemi je z časom wjesela a radosće. Tež my, jako Boži lud, smy k radosći a na hosćinu w Božim kralestwje powołani. Ale našeje hrěšnosće dla mamy pokutu, wodawanje a posćenje na so wzać, zo bychmy tutón wěčny cyl docpěli.
S. Chrystamarija