16. Wulkeho róžka

„A wón k njej přistupi, wza ju za ruku a zběhny. Zymica ju wopušći, a wona jim posłužowaše“ (Mk 1,31).

Ničo njestanje so jenož sebje dla! Přichodna mać Pětra dožiwi wokomikniće wustrowjenje a tak pozběhnjena, wopokaza swój dźak z ponižnej słužbu blišemu. Nic: „Hlejće ja!“ abo „Hlejće mi!“, ale: „Daj mi Tebi słužić!“

MN