7. Smažnika

„Symanje, syno Janowy, lubuješ Mje? Wón praji Jemu: Haj, Knježe, Ty wěš, zo Će lubuju. Praji jemu: Pas moje wowcy!“ (Jan 21, 16).

Po mojim měnjenju činimy sej častodosć trochu lochko z tym, zo rěčimy wo lubowacym, miłosćiwym a dobroćiwym Bohu, a tak wšitke naše brachi za tym chowamy. Tak pak njeje miłosć Boža měnjena. Wona konfrontuje nas wjele bóle z narokom Chrystusa, kiž je nas napominał być miłosćiwi kaž Wótc w njebjesach. Bóh wě, zo pobrachuje nam wšudźe sćerpnosć, we wobchadźe z našimi blišimi a z nami samymi. Tohodla prošmy Boha, zo by nas přeměnił. Njech so stanjemy z ludźimi, kotřiž su sej wzajomnje k pomocy.

GN